0-13!
Het is vandaag precies tien jaar geleden dat Feyenoord met 10-0 onderuit ging tegen PSV en alsof het nog niet pijnlijk genoeg was om hier aan herinnerd te worden, zette Ajax het jubileum luister bij door zelf dertien doelpunten te maken. Ajax begon in een lekker tempo aan de wedstrijd en dit was VVV veel en veel te machtig, maar de doelpunten vielen minder snel dan de blaadjes rondom De Koel van de bomen dwarrelden.

Vooral na het wegsturen van Christian Kum ging het hard. De VVV'er plantte zijn noppen in de buik van Antony, die het eventjes uitschreeuwde. Gelukkig leek de schrik erger dan de pijn en kon hij de wedstrijd vervolgen. De Braziliaan hielp mee om VVV extra pijn te doen, want er was in ondertal voor de Venlonaren al helemaal geen houden meer aan.

Een kleine tien minuten na de rode kaart stond het niet langer 0-4, maar 0-8. Meestal denkt Ajax in dit soort wedstrijdjes tijdens de tweede helft aan nieuwe Europese verplichtingen, maar nu zeker niet. “Tempo, tempo, tempo,” riep Andre Onana terwijl er eventjes werd getreuzeld met het nemen van een ingooi.

Waarom zou dat toch zijn? Nou, de doelman had wel zin in dubbele cijfers! Enkele minuten later kwam de wens van Onana uit. Het was Klaas Jan Huntelaar die al na 74 minuten voor een unicum zorgde door uit een strafschop de '10' op het scorebord tevoorschijn te toveren. Ongelooflijk dat we dit nog mochten meemaken!

Overigens hoorden we Onana op 0-12 nog een keer 'tempo, tempo, tempo!' roepen, gevolgd door 'druk, druk, druk!' En ja, je leest het goed. 0-12. Echt waar. Twaalf doelpunten. Net als in 1972 tijdens de laatste speelronde, tegen Vitesse. Die 12-1 is nu uit de boeken, want de 13-0 tegen VVV is nu de grootste overwinning van Ajax ooit in de eredivisie! Europees lukte ooit wel om veertien keer te scoren, Aad de Mos is er vast nog steeds trots op.

Vijf keer Traoré
Als een spits zich ooit als een vis in het water voelde, was het wel Lassina Traoré tegen VVV. Gek genoeg viel de Burkinees in de eerste helft ook op door over, langs en naast de bal te maaien, maar dat zijn we allang weer vergeten. Traoré maakte dat meer dan goed door ook 'gewoon' vijf maal te scoren. Het was voor de aanvaller vooral een kwestie van 'op de juiste plek staan', want het zware werk werd in de voorbereiding verricht.

De Ajacieden combineerden er lekker op los en Traoré hoefde slechts het laatste zetje te geven. Dat is natuurlijk precies wat je als spits soms moet doen en we lopen te kreunen en te zuchten als dat laatste zetje niet wordt gegeven, maar de nummer 23 gaf in Venlo – eenmaal warmgedraaid - absoluut het goede voorbeeld van wat een eindstation op een voetbalveld hoort te doen.

Het mooiste bewaarde Traoré voor het laatst, door de 0-13 tegen de touwen te jagen. Het was zijn vijfde doelpunt van de middag.

Ekkelenkamp heeft 'het gevoel'
De verrassing was misschien groot dat Jurgen Ekkelenkamp in de basis mocht beginnen, maar dit is nu typisch zo'n speler die je er prima bij kunt hebben. Een ideale kracht, hij zeurt niet, hij mort niet en gooit zijn kont niet tegen de krib. Het is natuurlijk bijzonder lastig conclusies trekken op basis van een potje als VVV-uit, maar weet je wat Ekkelenkamp echt goed kan? Op het juiste moment opduiken op de juiste plek!

Er waren in De Koel heel veel juiste momenten en heel veel juiste plekken, maar toch. Wen er maar alvast aan, het is totaal nog niet fancy, maar Ekkelenkamp kan net zo'n speler worden als Siem de Jong en Donny van de Beek in hun goede tijden waren. Jurgen is geen spannende jongen en misschien zelfs een beetje bleu, maar met zijn voetbalintelligentie zit het goed. Dat heb je of dat heb je niet, daar valt niet op te trainen.

Flashbacks naar Ziyech
Weet je nog die periode van de wedstrijd waarin VVV-uit een beetje spannend was? Dat was een doelpuntje of elf geleden, dat geven we onmiddellijk toe, maar weet je waar we toen aan moesten denken? Aan Hakim Ziyech! Huh... Ja, het klinkt een beetje raar, maar toch. We kregen flashbacks. Daar was Antony verantwoordelijk voor. En dat is een goed teken.

Antony was lekker bezig en we hadden er toen nog totaal geen weet van dat Ajax met gemak de dubbele cijfers zou aantikken, maar we genoten van de Braziliaan. Hij was op de rechterflank een plaag voor de VVV-defensie en linkte prima met zijn teamgenoten. Ook basisdebutant Sean Klaiber voelde zich prettig rondom de rechtsvoor en trok – met of zonder bal maakte niets uit – geregeld een sprintje naar de achterlijn.