Naci, vertel maar!
“Wat een avond hè! Ik heb mijn debuut gemaakt, gescoord en we zijn door in het toernooi om de KNVB-beker. Mooier kan eigenlijk niet!”

Welk moment springt er voor jou echt uit?
“Ik kan zoveel dingen noemen. Dat het publiek mijn naam zong, het applaus bij het warmlopen, het moment dat ik het veld inrende, het geschreeuw bij ieder balcontact...”

Ja! Werd je daar niet extra zenuwachtig van?
“Nee, ik moet zeggen: eenmaal op het veld merk je wel dat er bij elk balcontact wordt geschreeuwd, maar ik kon me wel goed focussen.”

En toen, ik zag je een pirouette maken en moeite doen om de bal onder controle te krijgen en in balans te blijven. Was het een moeilijk situatie voorafgaand aan de penalty?
“Ik speelde Traoré in en hij kaatste de bal een beetje achter mij, waardoor ik moest corrigeren. Ik nam de bal mee met de onderkant van mijn voet en werd toen onderuit getrapt.”

Werd de bal je gelijk gegund of moest je erom vragen?
“Het werd me gegund, want een paar boys zeiden al gelijk: Naci, dit is jouw moment, neem 'm maar. Carel, Nico en Klaas moedigden mij aan. Maar ik vroeg het nog even voor de zekerheid aan Klaas. Zodat er niet nog eventjes iemand voorbij zou komen lopen!”

Eén balcontact kan dan het verschil maken tussen een mooie avond en een topavond...
“Debuteren is al mooi, maar het is helemaal prachtig om te scoren bij je debuut. Ook toen ik klaar stond om te schieten, viel het wel mee met mijn zenuwen. Ik voelde geen extra spanning bij die penalty en bleef redelijk koeltjes.”

Was het spannend om een penalty te nemen? Ik bedoel: het klinkt stom, maar er zijn spelers die gewoon niet zo goed zijn in penalty's...
“Ik kan goed een penalty binnen trappen en wist ook waar ik wilde schieten. Ik ken mijn eigen kwaliteiten en twijfelde niet aan mezelf. Ik kan de bal in beide hoeken mikken, maar kies vaak voor links.”

Als klap op de vuurpijl werd je flink toegezongen!
“Echte kippenvelmomenten waren dat! Ook na de wedstrijd weer toen ik een foto ging maken met het publiek. Er werd tegen mij gezegd: ga even bij het publiek staan voor de foto. Toen werd weer mijn naam gezongen. Het was fantastisch, meer woorden heb ik er niet voor!”

Snap je dat veel mensen moesten terugdenken aan het debuut van Abdelhak Nouri? Ik wil je liever niet meteen met Appie vergelijken, maar dit deed wel denken aan het Nouri/Schöne-moment.
“Ja, snap ik. Ik word sowieso vaak vergeleken met Nouri. En onze momenten waren bijna gelijk aan elkaar. Hij werd ook gevloerd, hij vroeg ook om de bal en schoot toen binnen. Precies hetzelfde, alleen mikte hij raak uit een vrije trap en scoorde ik via een penalty.”

Was het bijzonder om je Ajaxdebuut te delen met onwijs veel supporters die ook voor het eerst in de Johan Cruijff Arena waren?
“Ja, best wel! Bij een bekerwedstrijd tegen Spakenburg verwacht je niet meteen dat het stadion vol zit, maar het was zelfs uitverkocht! Dat is wel echt heel mooi. Ongelooflijk! Je merkt echt dat Ajax veel met mensen doet.”

Iedere debutant moet een liedje zingen voor de rest van de selectie, heb je er al eentje in je hoofd zitten?
“Ik heb nog niks gehoord over een liedje zingen. Ik ga er nog even over nadenken voordat ik op een stoel moet gaan staan.”