Kinderen van de club, en dat is Davy wat mij betreft zonder twijfel, ogen altijd een beetje onwennig in een ander clubtenue. Klaassen in het royal blue van Everton FC; het zag er niet soepel uit. Dat is wel vaker. De belachelijkste en pijnlijkste voorbeelden stammen uit een ver verleden. Johan Cruijff als krijgsgevangene in Rotterdam en Wim Jansen hier voor één seizoen bij ons in de hoofdstad. Brrr.

Bij spelers als Zlatan Ibrahimovic of Luis Suarez, ook ooit Ajacieden om trots op te zijn, oogt het tenue van pak ‘m beet AC Milan of Liverpool logischer. Via Ajax waren zij onderweg naar iets anders. Iets groters, voor mijn part. Zeker in de ogen van hun zaakwaarnemer.

Terug naar Klaassen. Gisteren zag ik ‘m bij de ARD live in de achtste finale van de Duitse beker ballen, tegen Borussia Dortmund. Ik ga dan vooral op hém letten. Wat minder op zijn collega Niklas Moisander, ooit Ajaxspeler maar geen kind van de club. Dat is toch net anders.

Ik vond het oprecht tof dat Klaassen een behoorlijke rol van betekenis speelde in het duel dat een waar Germaans spektakelstuk werd. De samenvatting: een verlenging en een 3-3-eindstand. Werder won na strafschoppen. Klaassen beukte zijn penalty vol overtuiging binnen en zette zijn ploeg met de een-na-laatste op matchpoint in de serie.

Klaassen is zo’n voetballer die de tegenstander pijn kan doen. Omdat hij constant vreselijk in de weg loopt

Als middenvelder met rugnummer 30 liep hij tegen Borussia onvermoeibaar van strafschopgebied tot strafschopgebied en stond heel vaak op de juiste plek. Hij heeft op 25-jarige leeftijd nog steeds niet het fysiek of de uitstraling van de patsers om hem heen in de Bundesliga, maar dat hoeft ook niet.

Klaassen is zo’n voetballer die de tegenstander pijn kan doen. Omdat hij constant vreselijk in de weg loopt, met één keer raken de juiste kleur kiest en nooit z’n been terugtrekt. Even kwam een afgrijselijke gedachte in mij op die ik snel verdrong: Klaassen is een soort Jorrit Hendrix 3.0 de Luxe.

Beter is het te denken dat de Hilversummer nu weer steeds meer doet wat hij goed kan. En dat gun ik hem serieus, de voormalig aanvoerder die mij doet mijmeren over kampioensschalen uit recent vervlogen tijden. En zijn juichen… Onovertroffen!

Klaassen mag van mij altijd terug naar Ajax. Ik zie in hem een prima opvolger van Lasse Schöne, door mij wel eens ‘de richtingaanwijzer’ van deze selectie genoemd. Iets meer verdedigend op het middenveld, ongeveer als een nummer 6, nooit verzakend, altijd op de juiste plaats. Wie weet, ooit.