Velen dacht dat het mislopen van het vorige EK een incident was, maar ook in Rusland zijn ‘we’ er weer niet bij. De échte liefhebbers worden echter nog wel op hun wenken bediend. Op de Ajax-wenken welteverstaan.

Het eerste WK dat ik bewust meemaakte was een memorabele: 2010 in Zuid-Afrika. Niet alleen vanwege de uitmuntende prestaties van het Nederlands elftal, maar ook door Ajacieden die ik er aan het werk zag.

Op dat toernooi keek ik vooral naar Luis Suárez. In het seizoen voorafgaand aan zijn eerste mondiale eindtoernooi haalde hij buitenaardse cijfers bij Ajax. In het seizoen 2009/2010 was het vaak niet de vraag óf Ajax ging winnen, maar met hoeveel. Hetzelfde gold voor Suárez: dát hij ging scoren was zeker: maar hoe vaak? Wie dacht dat het Uruguayaanse batterijtje leeg was aan het einde van het voetbalseizoen had het mis.

Het WK van 2010 zal, als het om Suárez gaat, wel altijd overschaduwd blijven door zijn ‘Hand van de Duivel’. Daarmee voorkwam hij de winnende treffer en dus zekere halve finaleplek voor Ghana. Bij mij staan echter vooral de winnende treffers tegen Zuid-Korea in de achtste finale op mijn netvlies gebrand. In die momenten zat alles wat Luis Luis maakt.

Het WK van 2010 zal, als het om Suárez gaat, wel altijd overschaduwd blijven door zijn ‘Hand van de Duivel’

Toen al dacht ik dat een miljoenentransfer naar Engeland of Spanje beklonken was. Maar ook ik moet toegeven: Suárez overschreed een grens toen hij vier jaar later opnieuw een beet beging. Dit keer was de sleutelbeenhuid van Giorgio Chiellini zijn prooi.

WK-spelers met een Ajaxachtergrond komen en kwamen uit alle windstreken van de wereld. Spelers van het Afrikaanse continent zorgden misschien wel voor de meest glorieuze momenten op het meest prestigieuze voetbaltoneel.

Hierbij denk ik meteen aan de legendarische teams van Nigeria van de WK’s 1994 en 1998, oftewel de Super Eagles. Ajacieden Finidi George, Sunday Oliseh en Tijjani Babangida bezorgden de groot geworden voetbalnatie Nigeria onvergetelijke voetbalmomenten in Amerika en Frankrijk.

Een boek, gemaakt over de destijds Nederlandse bondscoach Clemens Westerhof, kreeg de toepasselijke titel Avontuur in de jungle. Met terugwerkende kracht werd daar een soort van fundament gelegd voor de exceptionele prestaties van de Nigerianen in de internationale, Europese toernooien van Ajax.

Tijdens de afgelopen Ajax Life-pubquiz was er een speciale ronde rondom het WK voetbal. Aan de hand van geluidsfragmenten (veelal voetbalcommentaar) moesten de deelnemers raden welke Ajacied voor een onvergetelijk WK-moment zorgde. Toen kwam er nog zoveel meer in mij naar boven...

Denk maar aan de kopbal van Wesley Sneijder tegen Brazilië, de no-nonsense pingel van KJH tegen Mexico, de 1-0 van Dennis Rommedahl tegen regerend kampioen Frankrijk, de schitterende openingstreffer van John O’Brien tegen Portugal. En zo kan je eigenlijk nog wel even door blijven gaan.

Nederland doet niet mee, maar toch heb ik heel veel zin in het komende WK. Een Ajax-WK met volop huidige en voormalig Ajacieden.

De briljante Christian Eriksen gaat ongetwijfeld verrassen met Denemarken. Toby, Jan en Thomas hakken de Britse spitsen in de pan. Wie wint er bij Egypte-Uruguay: Salah of Suárez?

Ook uit het huidige Ajaxelftal betreden straks genoeg prominenten het Russische gras. Lasse Schöne is een zekerheidje en hoewel Kasper Dolberg op weinig clubspeeltijd kon rekenen dit seizoen, weet je het bij het nationale elftal maar nooit. In het Nederlands getinte Marokko is er ongetwijfeld een sleutelrol voor Hakim Ziyech. En ‘onze eigen’ Nico Tagliafico mag wellicht de splijtende crosspasses op Messi verzorgen.

En als ik even doorfantaseer: uit onverwachte hoek staat daar plots het Monster van Malmö aan de aftrap in Sotsji op 23 juni. De kraker Zweden-Duitsland. Zlatan tweette namelijk typisch op zijn Zlatans: “The chance of me playing in the World Cup is skyhöga.”

Skyhöga kans dat ik toch wéér alles ga bekijken volgende maand.