Door Kevin Van Nunen

De Ajacieden lieten tot dusver prima prestaties zien in de topduels. En we hoorden de hele week niets anders dan dat het feestje van PSV wel even verpest zou worden, maar het bleef bij grootspraak. Toen het tijd was om de voeten te laten spreken, gaf niemand thuis.

Zo kon het gebeuren dat het bezoek aan PSV uitdraaide op een afstraffing. Het had nog veel erger kunnen zijn, want bij 3-0 geloofde PSV het eigenlijk wel en werd er afgeteld naar het moment waarop de schaal kon worden uitgereikt.

60% - Possession & duel success rate in the first half of PSV - Ajax:
Possession 40% - 60%
Duels 61% - 39%
Difference.

— OptaJohan (@OptaJohan) 15 april 2018

Er ging tijdens de rust een veelzeggende statistiek rond. Ajax had weliswaar, zoals altijd, met 60 procent het meeste balbezit, maar toen het aankwam op duelkracht waren de rollen omgedraaid en wonnen de PSV’ers zes van de tien keer. Er was al twee keer gescoord.

Omdat je van nederlagen een heleboel kunt leren, pakken we de data van onze partner @11tegen11 er weer bij.

xG-plot en pitch plot
Als je een blikt werpt op het xG-plot, zie je dat Ajax slechts de eerste tien minuten een beetje serieus meedeed aan deze topper. Die momenten was PSV niet gevaarlijk en had Ajax zelf de bal in de ploeg. Daarna begon het langzaam te draaien, al zie je dit niet direct af aan de kansen die PSV creëerde. Denk nog maar eens terug aan die bal waar Marco van Ginkel net niet bij kon.

Ajax voetbalde in het eerste bedrijf eigenlijk maar een kans bij elkaar en toen die niet de gelijkmaker opleverde, wist je eigenlijk wel hoe laat het was. De eerste kans van het duel was gelijk raak via de voet van Gaston Pereiro, al voelde je eerder wel dat PSV begon te drukken.

Toen het voor rust ook nog 2-0 werd uit een kopbal van Luuk de Jong, was de wedstrijd eigenlijk gespeeld. Dit duel had alles in zich om uit te draaien op een vernedering waar de gemiddelde Arsenalsupporter over kan meepraten, maar dat bleef ons qua uitslag tenminste bespaard.

Het was verder een dag om snel te vergeten en het meest pijnlijke gebeurde kort na de 3-0 van Steven Bergwijn. Toen begon het publiek cynisch te juichen terwijl PSV de bal lekker rond liet gaan. Ajax kon ondertussen geen vuist maken en raakte over de kook, met twee rode kaarten tot gevolg.

Op basis van een simulatie van de kansen zie je dat Ajax nog 10 procent kans maakte om deze wedstrijd te winnen, maar wie erbij was in het uitvak of televisie zat te kijken, weet wel beter: Ajax had geen enkel recht op een resultaat. De waarde van 2,55 Expected Goals voor PSV zegt genoeg en werd al opgebouwd in amper een uurtje spelen.

Passmaps
Het gebeurde niet vaak dat Ajax moest toestaan dat het aanvallende blok van een opponent gemiddeld zo dicht op de eigen zestien stond. Kijk eens naar de passmap van PSV en zie de posities van Van Ginkel, De Jong, Lozano en Pereiro. Ajax had geen antwoord op die stootkracht van de lampenclub.

Althans, als je niet alles geeft en in verdedigend opzicht je afspraken niet nakomt en evenmin je taken uitvoert, dan wordt het een moeilijk verhaal. Dat was de verklaring van Erik ten Hag, eentje waarbij je overigens je vraagtekens kunt zetten.

Ajax slaagde er zelf niet in enige aanvalskracht te ontplooien. Zoals gezegd kreeg het maar een goede kans, waarbij Zoet goed redde op een poging van Huntelaar die weinig verkeerd deed. Soms is een goede redding gewoon een goede redding zonder dat je de aanvaller iets kunt verwijten.

Laakbaarder is wat er in de rug van Huntelaar gebeurde. Er gebeurde namelijk niet zo veel. Je ziet het af aan de passmap van Ajax. We zien een enkel dik lijntje, van Wöber naar Ziyech, maar verder leek ieder idee te ontbreken. Kluivert zwom maar wat en Neres moest het ook vooral van dribbels hebben ten opzichte van diverse verdedigers.

Daar kwam nog bovenop dat individuen niet brachten wat er nodig is om een topduel te winnen. Wöber liet zich bij de eerste twee tegentreffers veel te gemakkelijk aan de kant zetten en De Ligt kan het niet allemaal in zijn eentje opknappen. Meestal komt De Ligt overigens veel aan de bal, maar zelfs dat zat er niet in.

Opvallend was verder dat Van de Beek redelijk diep op het veld speelde en ook redelijk veel – relatief dan – betrokken werd als Ajax ten aanval trok. Ziyech was wel eens nadrukkelijker baas op het middenveld dan in het Philips Stadion, al kun je hem dit uiteraard totaal niet persoonlijk verwijten.

Zone 14
Omdat we niet compleet zijn zonder Zone 14 werpen we gewoon weer een blik op de passes die op dit deel van het veld werden verstuurd. In principe is het zo dat je door hier een goede bal te spelen veel gevaar kunt stichten, maar dit was allemaal aan Ajax niet besteed.

Het lukte slechts een keer om een Ajaxspeler te bedienen in de vijandelijke zestien en op basis daarvan ga je gewoon echt geen topwedstrijd winnen, zelfs niet in de eredivisie. De meeste passes gingen weer linksaf naar Justin Kluivert en dat is op zich een prima idee, maar de linksbuiten komt in wedstrijden op hoog niveau gewoon nog een beetje te kort.

Dat geeft helemaal niets, alleen kun je je beter iets bescheidener opstellen dan weer vol bravoure komen aanzetten. En in je analyse opmerken dat PSV net even iets harder zijn best deed, zijn al helemaal geen teksten om vrolijk van te worden.

De cijfers van PSV in Zone 14 waren, niet echt verrassend, een stukkie beter. Het totaal aantal van 16 passes valt nog reuze mee, maar daarvan kwamen er wel 12 aan. En het kwartet passes dat eindigde in de vijandelijke zestien, was volmaakt.

Die ballen gingen trouwens ook van links naar rechts, maar ze kwamen tenminste wel aan en zelfs nog redelijk tussen de palen. Dan lukt het wel om druk te ontwikkelen op een defensie, wat voor Ajax neerkomt op een hard gelag.