Sorry dat ik het weer oprakel. Die gast verdient de aandacht helemaal niet, maar een periode heb ik bij het zien van onze vertrekkende aanvoerder aan dit bizarre incident gedacht. Het was namelijk ook de eerste keer dat het me opviel hoe goed de blonde publiekslieveling was.

De wedstrijd zou niet langer dan een halfuur duren, maar Davy had al heel wat goede dingen laten zien. In een paralleluniversum had dit nog steeds het hoogtepunt van zijn carrière kunnen zijn. Een tijdje vreesde ik daar in ieder geval voor. Dat dát halfuurtje Davy’s fifteen minutes waren.

Davy is in alles de tegenpool van die jongen met kortsluiting, die avond.

Een van de vele voorbeelden van een talent dat er toch net niet helemaal zou komen. Dat hij voor eeuwig in mijn hoofd verbonden zou zijn aan een malloot. Een krankzinnige die misschien beroemder zou worden dan de beste man van dat eerste en enige halfuur.

Gelukkig weten we nu allemaal beter. Davy is in alles de tegenpool van die jongen met kortsluiting, die avond. Hij kan aardig voetballen, maar is zeker niet de beste. Het is vooral zijn mentaliteit die hem zo ver heeft gebracht.

Kop omhoog, altijd als eerste het veld op en bewust van zijn band met de supporters. Een geboren aanvoerder. Een voorbeeld voor jongeren achter het doel, die het even niet weten.

Klaassen vertrekt als een Amsterdamse held. Alleen ik moet die psychopaat die het veld oprende nog zo nodig oprakelen. De rest van de wereld denkt bij Davy en Wesley nu gelukkig aan twee belangrijke Ajaxspelers uit het verleden.

Bedankt daarvoor, Davy.