Aanvankelijk maakte De Boer zich op De Vijverberg geen zorgen. “We begonnen onrustig de eerste tien minuten, maar daarna kregen we grip en was het wachten op de openingstreffer. Dat gebeurde toen ook. Daarna kregen we nog goede kansen om het voor rust al te beslissen en ook in de tweede helft gingen we daar mee door.”

De gelijkmaker van de thuisploeg, na een klein uur spelen, kwam hard aan. “Die treffer viel uit het niets en ik vond ons daarna wel onrustig en niet meer de juiste keuzes maken.”

Tien minuten voor het laatste fluitsignaal begon De Boer opzichtig aan de zijlijn te coachen aan dat wat een alles-of-niets-scenario moest worden. Mike van der Hoorn stond inmiddels voorin als stormram en De Boer had al drie keer gewisseld. Twee vervangingen waren verklaarbaar. Jairo Riedewald verving de geblesseerde Mitchell Dijks en Viktor Fischer nam de plek over van de moegestreden Vaclav Cerny.

De Boer moest in Doetinchem wel uitleggen waarom hij topschutter Arek Milik wisselde voor Anwar el Ghazi. “Ik vond hem niet goed in de wedstrijd zitten en had het gevoel dat er nog wat te halen viel bij zijn tegenstander (Bart Straalman, red.)."

"In de eerste helft zag ik twee momenten waarbij ik dacht als Anwar daar had gestaan was hij weggeweest. Maar goed we weten dat Arek andere kwaliteiten heeft. De Graafschap zat er doorheen, maar ging niet inzakken of in het eigen strafschopgebied hangen.”

Kansen kreeg Ajax echter nog genoeg, maar de bevrijdende titeltreffer bleef uit. “Amin Younes was zijn tegenstander vaak de baas, maar dan kreeg iemand er niet zijn juiste voet tegenaan. Dit moeten we onszelf verwijten. Het is alsof je in een boze, nare droom zit en je het eigenlijk niet kunt beseffen.”

De Boer besluit: Het doet me denken aan de twee gemiste strafschoppen tegen Italië (tijdens het EK2000) en het missen van de finale. Je kunt het na afloop gewoon niet beseffen. Niet alleen ik, maar ook de spelersgroep. We moeten dit een plekje geven, maar dat zal nog wel even duren.”