De gebruikelijke wetten waren het decor voor iets groters. Iets abstracts. Stel je voor dat we net als Barça tegen onze aartsrivaal hadden gemoeten. Dat was best ontnuchterend geweest. Tegen PEC kregen alle belangrijke bijzaken volop de ruimte. 

Ajax is een lastige club en Cruijff was ook bepaald geen makkelijke. De gedenkwaardige middag was vooraf verre van vanzelfsprekend. Met een prima Ajax – in de eerste helft – een gevulde engelenbak en een prachtige veertiende minuut, zou je haast gaan denken dat het Johan Cruijff Stadion nooit anders heeft geheten.

Mijn hoogtepunt was het zien van Marko Pantelic op het grote scherm. Met dat sluike haar, die zelfverzekerde blik. Geen steek veranderd.

Echt waar? Op deze prachtige middag, tijdens de hoogmis na het overlijden van een stuk Ajax, is het zien van een vreemdelingenlegioenspits, een broodvoetballer, een passant, omringd door helden als Petterson, Vertonghen en Bogarde, je hoogtepunt? Sorry, ja.

Marko is zo Ajax als Ajax kan zijn, omdat hij hier op veel manieren niet past.

Pantelic ontbeerde natuurlijk van alles om echt een grote Ajaxspits te kunnen zijn. In mijn hoofd is hij het echter al jaren. Ik mis hem nog altijd. Het scanderen van zijn naam. Zijn geklap boven het hoofd, zijn duimpjes omhoog voor flutballen. Marko is zo Ajax als Ajax kan zijn, omdat hij hier op veel manieren niet past. Hij laat zien dat onze clubcultuur moeilijk in één persoon te vangen is.

Op de boarding stond af en toe dat Cruijff voor altijd de grootste zal zijn, en daar ben ik het dus ook niet helemaal mee eens. Cruijff heeft Ajax gemaakt tot wat het nu is. Daarmee is hij tot op heden de allergrootste. Alleen door te zeggen dat hij dat voor altijd zal blijven, betekent dat je ophoudt met dromen. Johan-onwaardig. Ajax-onwaardig. Pantelic-onwaardig ook. De allergrootste moet nog komen, altijd. En als je dat niet vindt, dan ga je maar naar PEC - met alle respect.

Gelukkig zal ik het na Ajax - FC Utrecht gewoon weer over keepers en gekke fratsen van verdedigers hebben. Zo zit het leven gelukkig ook weer in elkaar. Vandaag zal ik echter niet snel vergeten. 

Ajax is een stuk Ajax verloren, maar is er zeker niet minder Ajax van geworden.

Nicky Samsom heeft het boek 'Ik heb een gek te temmen' geschreven.