Twee jaar lang schreef ik een rubriek voor Het Parool, waarvoor ik elke dag naar het trainingsveld bij de Arena moest. Dan stond ik daar, vaak als enige journalist, met een vast groepje mensen te kijken naar de ploegen van destijds Ronald Koeman en Danny Blind. Zo'n vierhonderd trainingen moet ik wel gezien hebben in twee seizoenen tijd.

Hoe matiger de resultaten waren, hoe interessanter de trainingen werden. Hoe manifesteerden de sterren zich met tegenslag, gingen de reservespelers er extra hard in? En veranderde de oefenstof van de trainers naar mate hun ontslag dichterbij leek te komen?

Na de gelijkspelen tegen Heracles Almelo en Roda JC onlangs, en het toenemende gemor bij de achterban, had ik wel weer zin om eens ouderwets een weekje trainingen te gaan kijken. Hoe fel werd er getraind? Zou De Boer zijn aanpak ietwat veranderen?

Het is bekend: tegenwoordig gaat dat niet meer. Ajax 1 bezet het achterste veld op De Toekomst, achter hekken waar tegenwoordig groene doeken voor hangen. Alleen als je pech op de A2 hebt, kun je een glimp opvangen van de Ajacieden.

Verder moet je het doen met korte verslagen op Ajax.nl. Daar kwamen termen als strijd en passie steeds vaker voorbij, vooral in de aanloop naar de klassieker. Er werd vooral duidelijk gemaakt dat er scherp werd getraind. En met strijd. En passie.

Alleen als je pech op de A2 hebt, kun je een glimp opvangen van de Ajacieden.

Dat zei Mitchell Dijks ook na Ajax - Feyenoord in de mixed zone. Mijn suggestie om mensen wat vaker uit te nodigen bij de training zodat ze dat met eigen ogen kunnen zien, lachte hij een beetje weg. Ik nam het hem niet kwalijk. Dijks behoort inmiddels tot een generatie die niet beter weet dan dat je in alle rust kunt trainen.

Vanochtend sprak ik na weer een grotendeels besloten training met Nick Viergever. Tijdens het interview had ik wederom een gevoel van: het was toch goed geweest om een weekje te kunnen kijken. De verdediger vond het een beetje gek dat mensen hun twijfels hebben of het centrum Van der Hoorn-Viergever wel kampioenswaardig is. Waar zijn antwoord uiteindelijk op neer kwam: de basisspelers en reserves ontlopen elkaar helemaal niet zoveel.

Maar goed, dat weet Frank de Boer, dat weet Nick Viergever, maar dat kan de supporter niet weten. Althans, niet voordat de reserves ook daadwerkelijk in actie komen tijdens wedstrijden. Want het trainingsveld is als Las Vegas: what happens at het trainingsveld, stays at het trainingsveld.

Eigenlijk moet ik Viergever gelijk geven: het oogde allemaal zeer solide tegen Feyenoord en FC Groningen. Goed, de nul werd niet gehouden, maar Ajax hield geen open huis achterin. En won twee keer.

Ik hoop dat ik snel niet meer zo nadenk over de trainingen van Ajax. Het zou betekenen dat de weg naar het kampioenschap echt is ingezet. En dan zijn vooral de wedstrijden interessant.