Buiten is het ijzig koud, maar in mijn huiskamertje in Amsterdam-West is het gezellig en door de harten van mij en mijn vrienden stroomt warmte wanneer de NOS-regisseur de Ajaxreserves in Zaragoza beeld brengt en we een vergeten held ontwaren: kijk nou eens, daar heb je Sonny Silooy!

Sonny. Europacup II-winnaar in 1987. UEFA Cup-winnaar in 1992. De man van de afgemeten voorzet op Marco van Basten in Athene. Maar nu? Sonny is Ajaxspeler, maar daar is ook alles mee gezegd: hij speelt veel in het tweede, maar nooit in het eerste, waar Michael Reiziger boven elke discussie verheven is. Eigenlijk wil Sonny weg.

Nu zit hij er dus bij. In de selectie voor Ajax’ eerste wedstrijd om de Europese Supercup, tegen Europacup II-houder Real Zaragoza. Ajax beleeft een slechte fase. Het blessureleed heeft zich opgestapeld. Na Santos, Overmars en Reuser zit nu ook Davids in de lappenmand. Nieuwkomer Peter Hoekstra is ook niet inzetbaar, omdat hij dit seizoen al 'Europees' speelde voor PSV.

En zo kwam – kennelijk – Sonny Silooy in beeld. Vooral aan het Ajaxmiddenveld zie je dat de spoeling momenteel dun is. Arnold Scholten en de jonge Kiki Musampa verschijnen aan de aftrap.

Ajax wil hem wel winnen, deze trofee, niet omdat hij nou zo vreselijk belangrijk is, maar omdat dan de internationale 'grand slam' compleet is: Champions League, Wereldbeker, Supercup. Het zou me wat wezen.

Ik betrap me erop dat ik een emotie voel die bijna was vergeten: frustratie.

Het is makkelijker gezegd dan gedaan, want Ajax is – ook vanavond – niet in vorm. Real Zaragoza start sterk en wil duidelijk een uitslag neerzetten. Ajax moet ver terug. De thuisploeg krijgt kansjes en komt verdiend op 1-0 als Aguado na een halfuur in de verre hoek voorbij Van der Sar kopt.

Ik betrap me erop dat ik een emotie voel die ik als Ajacied bijna was vergeten: frustratie. WAT IS DIT NOU, VERDOMME? Waarom loopt het niet? Waarom loopt Ajax zo te kloten? Wat is er aan de hand? KOM OP NOU!!

Gelukkig heeft Louis van Gaal in de rust zinniger dingen te zeggen dan wij aan de Willem de Zwijgerlaan, want na rust speelt Ajax beter. Niet per se feller, met knarsende tanden, nee, het is eerder alsof de ploeg even rustig adem heeft gehaald en tegen zichzelf heeft gezegd: rustig nou, jullie kunnen het heus wel.

Ajax schuift op. Er komen kansen en daar is hij dan: Kluivert! Na goed voorbereidend werk van invaller Nordin Wooter komt Patrick voor keeper Juanmi en hij houdt het hoofd koel. En stil is La Romareda. Twintig minuten later, als de Franse scheidsrechter heeft afgefloten, is onze conclusie dat Ajax eigenlijk nog had moeten winnen. De kansen waren er.

Maar goed, 1-1 is ook niet zo slecht. Normaliter maakt Ajax dit karwei af, over twee weken in het Olympisch Stadion. Mijn kaartje ligt al in mijn bureaula.

De winter heeft Nederland genadeloos in de houdgreep. Liefhebbers fantaseren over een Elfstedentocht (de eerste in tien jaar!) en de eredivisievelden liggen erbij als bevroren steppen, waarop in veel gevallen geen voetbal mogelijk is. Fortuna - Ajax: afgelast. Ajax - Go Ahead Eagles: afgelast.

Wacht even…. woensdag de 28e?? Shit! Dan zit ik in Praag!

Het wordt dinsdag 20 februari. Woensdag 21. Ajax heeft al een maand geen competitiewedstrijd meer gespeeld en daar is het nieuws op Teletekst: ook Ajax - Real Zaragoza gaat niet door. Het gebeurt niet snel bij duels onder Uefa-vlag, maar het is te gevaarlijk voor de spelers. Nieuwe datum: een week later, woensdag de 28e.

Wacht even…. woensdag de 28e?? Shit! Dan zit ik in Praag! Ik heb een stedentripje geboekt met mijn vriendin! Keurig rekening gehouden met de Supercupdata - en dan dit! Ik zoek koortsachtig naar de tickets voor de internationale nachttrein, die in een NS-mapje in mijn bureaula liggen, meteen onder mijn wedstrijdkaart voor Ajax - Zaragoza.

Non-refundable. Ik kan het niet maken om dat reisje af te zeggen. Ik kan het simpelweg niet doen. Daar was het – voor een student – ook te duur voor.

Onhoorbare vloeken echoën door mijn hoofd. Ik ga Ajax - Real Zaragoza missen. Ajax gaat de Europese Supercup veroveren en ik zal er niet bij zijn. Aan dat idee moet ik even wennen, om het maar heel diplomatiek te zeggen.