Het tijdperk-De Boer maak ik zo'n beetje volledig mee vanuit stadions. Er is amper een wedstrijd die ik mis. Van verre uitwedstrijd tot topper in de Amsterdam Arena; ik ben erbij. En wat ik zie, bevalt me al een jaar of twee allerminst.

In eerste instantie werd het vaak afgedaan als gezeur. “Heb je hem weer,” hoorde ik dan. En ik geef direct toe: ik ben goed in zeuren. Zeker over Ajax en ook als er een schaal de lucht in gaat. Zelfs het beste is voor mij niet goed genoeg. Zoals het hoort in Amsterdam.

Misschien deed ik inderdaad een beetje te dramatisch, ook al zag ik Ajax ieder jaar meer en vaker tekortkomen. Eerst vooral in Europa. Of hadden we echt telkens weer pech met de loting, nee toch? Ik ben inmiddels lang niet meer de enige die het ziet. Of die zeurt. Het spel geeft er alle aanleiding toe, hoe pijnlijk dat misschien ook is voor de direct betrokkenen.

Het is niet leuk om te horen dat jouw elftal bagger speelt. En het is ook niet leuk dat er met twee maten wordt gemeten, toch Nemanja? Welkom bij Ajax. Zorg maar dat je snel went aan de kritiek. Want het gaat nog veel erger worden. Zeker als je de oren niet spitst. En presteren uitblijft. Dan schreeuwen we onze boodschap wel. Net zo lang tot je inziet dat 'we' gelijk hebben.

Vroeg of laat vormt zogenaamd overdreven kritiek en het meten met twee maten voor de ommekeer. Al kan ik die helaas niet verwezenlijken. Het maakt mijn gezeur misschien ongegrond, maar een snelle oplossing heb ik ook niet. Sorry! Als ik ergens mee kan helpen, zou ik het gelijk doen. Maar ik heb er niet zo veel verstand van, dat geef ik direct toe. Van tactiek niet, van scouting niet, van transfers niet, van een heleboel niet. Ik speel zelfs geen Football Manager, kun je nagaan.

Het is gemakkelijk roepen vanaf de tribunes. Maar wees er nou blij om dat we het doen.

Zet De Boer voor een bord, laat hem drie lijnen trekken en ik ben het kwijt. Zelfs als Frank uitlegt hoe simpel foebele is. Ik mag hopen dat er bij Ajax voldoende mensen rondlopen met verstand van foebele. En tactiek. En transfers. En van alle andere dingen. Het meest waardevolle wat ik en velen met mij deze dagen als bezorgde Ajacieden kunnen doen, is aanstippen dat dingen niet gaan zoals ze moeten. Of horen. En dan maar hopen dat die kritiek doordringt tot de juiste poppetjes.

Ik zie dat er van alles fout gaat, dat tribunes steeds leger raken. De klassieker is zelfs na drie weken verkoop nog niet uitverkocht. Spreek je eens een willekeurige seizoenkaarthouder, dan is de kans groot dat hij/zij twijfelt uit over het verlengen van zijn kaart. Het betonvoetbal van de laatste jaren ontneemt steeds meer supporters plezier en clubliefde. Als er een keer een kaartje over is, moet je een steeds langer rondje appen om iemand te vinden die nog mee wilt naar de Arena...

Excuses horen we, meer niet. Over topspitsen van 15 miljoen euro die niet naar Ajax willen en lieve stukjes die over PSV in de krant verschijnen. Een eerste helft die we wel domineerden of zo. Hoe was het ook alweer? Verliezers hebben excuses, winnaars een plan. Je kent het wel. Check anders even op Facebook bij moeders welke tekst er op het tegeltje staat. Of lees een interview met Toon Gerbrands.

Het is gemakkelijk roepen vanaf de tribunes. Dat snap ik best. Maar wees er nou blij om dat we het doen. Want we hebben helaas gelijk. En accepteer dat! De kritiek komt uit goede harten, nu nog wel doordrenkt van liefde voor de club. Maak van Ajax als de wiedeweerga weer Ajax, Frank. Of laat dat desnoods doen...

Dan gaan we op de tribunes weer braaf klappen en beloof ik tegen die tijd een leuk stukkie te tikken.