Door @Wimpie77

Ik ben er ziek van. Pijn in mijn buik. Ajax is en blijft mijn club. Er is geen ander in het spel. Ik ben geen successupporter. Maar ik kan dit spel niet meer aanzien en de discussies erover niet meer aanhoren. Ik kijk liever naar aanvallend voetbal met eigen jeugd, ervaring en actie om 4-5 te verliezen dan saai, degelijk en verdedigend voetbal om drie punten te pakken.

Supporters die praten over 'in ieder geval drie punten' kan ik niet meer luchten. Ik krijg jeuk, rode vlekken en plaatsvervangende schaamte. Al jaren speelt de club niet op het niveau dat ik verwacht van mijn Ajax. En al jaren is er gerommel binnen de club.

Na de fluwelen revolutie had ik in ieder geval het gevoel dat wij op de weg terug waren, alhoewel dat nog jaren zou duren. Met Wim Jonk in de jeugdopleiding had ik tenminste nog hoop voor de toekomst. Ik ben maar een simpele supporter en geloof niet meer in de huidige raad van commissarissen, directie, bestuursraad en de trainersstaf van het eerste elftal.

Verkeerde aankopen, verkeerde bezuinigingen, verkeerde wissels, verkeerd beleid, verkeerde mensen op bepalende posities, verkeerde omgang met supporters, oude logo, enzovoort. Bij het gedwongen vertrek van Jonk dreigde mijn afvalemmer met shit al te overstromen. Het uitblijven van actie op de transfermarkt bleek de natte scheet die de afvalemmer daadwerkelijk deed overstromen.

Jarenlang is het mij allemaal waard geweest, maar nu niet meer.

Ik heb een lieve vrouw, jonge kinderen en werk veel. Trouw en met trots zat ik elke wedstrijd in het stadion. Ajax achterna door heel Europa, maar met Molde als voorlopig laatste awayday. Blijkbaar zat Ajax zo diep in mij dat ik het nog niet helemaal kon loslaten.

Maar elke keer als ik naar Ajax ben geweest, kom ik chagrijnig thuis. En dat kan ik niet meer. Wedstrijden op dinsdagavond 20.45 uur, zaterdagavond 19.45 uur, zondag 12.30 uur en zondag 16.45 uur. Dit seizoen speelt Ajax drie keer op zondagmiddag 14.30 uur. Jarenlang is het mij allemaal waard geweest, maar nu niet meer. De koek is op.

Als Ajax eindelijk eens mijn Ajax wordt, kom ik weer kijken. Dan hoop ik weer trots te kunnen zijn op mijn club en plezier te hebben. En kan ik ongeacht de uitslag gewoon normaal thuiskomen, zonder chagrijn.

Ik ga zondag wat leuks doen met mijn vrouw en kinderen en hoop de dag te kunnen afsluiten met een spetterende samenvatting. Succes zondag. Hup, Ajax, hup!