De kleine overdekte tribune langs de perfecte grasmat van het Cornelia Diamond Resort is tijdens de eerste ochtendtraining in Belek overvol. Oorzaak? De amateurs van de Dordtse zaterdageersteklasser Oranje Wit komen poolshoogte nemen.

Daar waar het er onder toeziend oog van de technische staf op het veld allemaal uiterst serieus aan toe gaat, is het op de tribune een gezellige boel. De joligheid bij de amateurs levert soms mooie gespreksflarden op. Met enige bravoure worden de spelvormen van de Ajacieden gevolgd, waarbij de trainer met een knipoog ingrijpt en zijn jongens toewerpt: "De oefeningen die we nu doen, zijn voor jullie al moeilijk genoeg."

Als de Ajacieden de bal koppend van de ene naar de andere kant moeten dribbelen, wekt dat bij enkele amateurs groep herinneringen op aan de zeehondendribbel van Kerlon, de Braziliaan die door Internazionale in 2009/2010 werd verhuurd aan Ajax maar door blessures nooit in Amsterdam slaagde.

Wanneer Frank de Boer en Hennie Spijkerman de Ajacieden vervolgens opzadelen met een ingewikkelde dribbel- en overspeeloefening verdwijnt de bravoure en wordt het respectvol stiller. "Let je niet te goed op bij deze oefening," roept iemand bevreesd naar zijn trainer, die de oefeningen aandachtig opneemt.

Tijdens de drinkpauze komt het postuur van Van Rhijn ter sprake. De Ajacied die deze week weleens de overstap naar Galatasaray zou kunnen maken, oogt inderdaad tenger. “Zie je die benen! Die zijn net zo dik als mijn armen,” roept een van de amateurs. Hilariteit op de tribune. Van Rhijn hoort het publieke oordeel niet en geeft ploeggenoot Anwar el Ghazi twintig meter verderop onverstoord een boks.

'De oefeningen die we nu doen, zijn voor jullie al moeilijk genoeg'

Met wat voor gevoel zou de rechtsback hier dezer dagen rondlopen? Zijn mogelijk nieuwe werkgever Galatasaray traint op een kleine zeventig kilometer afstand (in Side) en zodra er witte rook uit de Turkse toren stoomt, lijkt hij vertrokken.

Je ziet of merkt dezer dagen weinig aan hem. Hooguit het feit dat hij zich op het veld iets stiller binnen de groep beweegt, maar dat geldt eigenlijk voor alle spelers. Niemand valt verbaal op. Dat was deze zomer in Oostenrijk wel anders. In het idyllische Neustift manifesteerde Van Rhijn zich veel meer, op een moment dat de rolverdeling voor de buitenwacht nog onduidelijk was en hij in de pikorde als rechtsback gevoelsmatig boven Kenny Tete stond.

Over inzet niets te klagen. Van Rhijn doet de oefeningen zoals hij ze behoort te doen. Hij voert ze uit zoals Spijkerman het graag ziet. Zijn eerste aannames zijn goed, zijn inspeelpasses strak en hij staat op het juiste moment op de juiste plek. Zijn voorzetten zijn wisselvalig, maar daar worstelen alle spelers deze ochtend mee. Als Donny van de Beek een van zijn voorzetten fraai afrondt, slaakt de rechtsback uit tevredenheid een korte intense kreet.

Mocht Van Rhijn deze week Ajax inderdaad na 109 duels gaan verlaten, dan lijkt Ajax kwalitatief in te leveren op die positie. Achter Tete beschikt de staf nog over Joël Veltman, Mike van der Hoorn en eventueel John Heitinga. Al met al spelers die je liever centraal ziet spelen.  

Vanuit de speler geredeneerd, is zijn wens om speelminuten te maken volkomen begrijpelijk. Vanuit de club is de afweging tussen het transferbedrag (naar verluidt 3 miljoen euro) en de opvolging van een goede stand-in klaarblijkelijk ook al gemaakt. Dat werpt wel de vraag op wie Van Rhijn weer zal gaan opvolgen.

Om maar te zwijgen wat de gevolgen zijn als Kenny Tete niet meer preventief met een zak ijs om zijn enkel zit...