De een komt uit Hannover, de ander uit Erfurt en de oudste van het stel uit Bonn. Ze kenden elkaar tot gisteren niet, zijn allen fan van verschillende Bundesligaclubs, maar maken er een sport van deze week in Belek zoveel mogelijk krabbels te scoren bij de overwinterende teams.

Vandaag richten ze hun pennen en camera op de Ajacieden in het Cornelia Diamond Resort. Alle Ajacieden die ontspannen richting trainingsveld wandelen, ontkomen niet aan hun vriendelijke doch dringende verzoek even halt te houden. Van herstel- en conditietrainer Björn Rekelhof tot John Heitinga. Het maakt ze niet uit, zolang er maar gekrabbeld wordt.

Ik maak even een praatje met ze. Altijd leuk om mensen gepassioneerd over voetbal te horen vertellen. De man uit Erfurt komt al tien jaar in Belek. Hij staat nog op de foto met Danny Blind en Luis Suarez. Doorgewinterd als ze zijn, gebruiken ze mijn aanwezigheid om te vragen wie al die onbekende spelers toch zijn. Even twijfel ik om de immer vrolijke materiaalmannen voor te stellen als talentvolle spelers, maar dat gaat me te ver.

Lasse Schöne is bij een van de krabbelkrijgers bekend. De man tovert vanuit het niets een Panini-album tevoorschijn waarin de Deen met lang haar en een haarbandje in NEC-shirt pronkt. Heitinga kennen ze nog uit zijn tijd bij Hertha BSC, maar van de overige spelers weten ze bar weinig.

In de verte komt een kleine speler aanlopen. Goedlachs, beleefd, een duimpje en een korte groet. Kortom, een speler die lekker in zijn vel zit. De hele week al. “Dat is Appie,” zeg ik tegen de Duitsers. “Onthoud die naam. Appie Nouri. Groot talent, potentiële topper,” zeg ik met een knipoog.

Doorgewinterd als ze zijn, gebruiken ze mij om te vragen wie al die onbekende spelers toch zijn.

Nouri moet lachen. Hij kan er mee omgaan. Hoort de loftuitingen al vele jaren en leert zo omgaan met druk, een voorwaarde om te slagen bij Ajax. Extra knap dat hij zelf zijn geduld weet te bewaren en zich niet laat gek maken door de ongeduldigere omgeving. Op een Ajaxwaardige manier krabbelt hij zijn handtekening op een kersvers aangeschaft Ajaxshirt. Het prijskaartje hangt er nog aan. Hij ondertekent met rugnummer 8.

Dat vind ik een grappig detail. Dat rugnummer behoort dit seizoen toe aan Daley Sinkgraven. Nouri zal 's avonds overigens als linksbuiten met '34' zijn minuutjes gaan maken tegen Hamburger SV. Maar dat je daar niet mee ondertekent, snapt iedereen.

De kleine balvirtuoos heeft het naar zijn zin in Belek. Hij kan het hogere niveau goed aan en staat fysiek ook zijn mannetje. “Hij doet het deze week hartstikke goed. Daarom liet ik hem ook spelen. Hij kan meekomen op dit niveau, gaat ook mee als het een tandje hoger gaat. De talenten schakelen dan meestal ook door,” zei De Boer na het oefenduel met Hamburger SV.

Ajaxfans willen na al die jaren van uitgestrooide lof weten wanneer Nouri nu eindelijk eens in de eredivisie gaat schitteren. De Boer gaf in Turkije wat inzicht. “Linksbuiten is voor hem momenteel de beste positie, ook gezien zijn fysiek. Als hij linkshalf wil spelen, moet hij aan zijn omschakeling gaan werken. Daar is hij keihard mee bezig, maar dat moet hij wel in het tweede elftal gaan doen. Hij is een van onze grootste talenten. Nog steeds.”

Voor Nouri geldt voorlopig dus nog gewoon hetzelfde als Donny van de Beek, Vaclav Cerny en Kasper Dolberg. Geduld kweken in de wachtkamer van Jong Ajax en je kans grijpen als er blessures zijn. Al zal het me niets verbazen als Appie zijn handtekening tot die tijd gewoon van rugnummer 8 zal blijven voorzien.