Ik open de deur van ons kantoor bij de Johan Cruijff Arena en de zon schijnt recht in mijn bakkes. Pfoah, lekker zeg! Lente in mijn bol en alles. Het wandelingetje langs het stadion, de brug over richting het trainingscomplex. Dat is fijn. Bij de slagboom staan geduldige handtekeningenjagers.

In het oog springt een kleine knaap in een gifgroen keepersshirt van Ajax. Hij heeft wel iets weg van een mini-Diant Ramaj. Zijn vader kijkt van een afstandje toe hoe zoonlief zich strategisch langs de weg opstelt, wachtend op passerende BMW’s met daarin spelers van Ajax.

Die auto’s staan echter allemaal te glimmen op de parkeerplaats bij het hoofdgebouw. Iedereen is al binnen, want de training staat op het punt van beginnen. Het mannetje moet nog even geduld hebben.

Eenmaal door het hek, passeer ik het hoofdveld van De Toekomst. Het ligt er wonderwel goed bij. De sproeiers draaien overuren, terwijl de terreinman dik tevreden naar de groene sprieten kijkt.

Ik steek door naar het trainingsveld, waar Ajax zich dadelijk voorbereidt op een Europees avondje in een uitverkochte Johan Cruijff Arena. Richard Witschge, Said Bakkati en Hedwiges Maduro slepen met gele en blauwe prikpoppen. Twee grote ballenzakken met logo’s van de Conference League liggen klaar langs de kalklijn.

Een van de cameramannen wil de opkomst van de Ajacieden filmen, maar een steward maakt duidelijk dat hij wat stappen terug moet doen.

Langs diezelfde lijn verzamelt de Nederlandse sportpers zich om een glimp op te vangen van de spelers. Een van de cameramannen wil de opkomst van de Ajacieden filmen, maar een steward maakt duidelijk dat hij wat stappen terug moet doen. Hij moet achter een soort denkbeeldige lijn blijven. Zijn gezicht verraadt wat hij daarvan vindt.

Stalen noppen op de stenen verklappen de komst van de spelers. Dat blijft een heerlijk geluid. We zien Josip Sutalo, Tristan Gooijer en de eerder vrijaf gegeven Anton Gaaei het veld op stiefelen. De twee Bergen zijn er niet bij. Steven Berghuis en Steven Bergwijn zijn niet fit genoeg voor Aston Villa-thuis.

Terwijl ik geniet van het mooie weer, hoor ik het gezoem van het verkeer op de A2 in de verte. Dan schrik ik wakker van de luide stem van Alessandro Schoenmaker. Hij begint aan de warming-up en is daarbij aanwezig als altijd. Hij zou in het leger niet misstaan.

Toch valt op dat de sfeer uitstekend is. Veel gelach en gebrul als onderlinge duelletjes worden uitgevochten. Wanneer de spiertjes zijn opgewarmd, gaan de spelers uiteen in groepjes voor een grote rondo. Ik kijk toe en krijg volop zin om ook een balletje te trappen. Ook bedenk ik dat het tof zou zijn als supporters wat vaker de kans zouden krijgen om een training te volgen. Het gebeurt helaas echt te weinig.

Als Bakkati de spelers een pass- en trapoefening uitlegt, verzoeken vriendelijke stewards ons om te vertrekken. Bij de meer tactische training richting donderdag zijn pottenkijkers natuurlijk niet gewenst. Richting de uitgang loop ik langs een klein veldje waarop Ajaxjeugd aan het ballen is. Onbekommerd en vol plezier. Zoals ook Gaaei dat ook vast ooit deed.

Bij de slagboom staat nog steeds het ventje in het felgroene keepersshirt. Nog altijd met shirt en stift in de hand. Ik vertel zijn vader dat de training net is begonnen en dat het allemaal nog wel even duurt.

“Al moet-ie er uren staan, dat heeft hij ervoor over,” reageert pa lachend.

Aanbevolen

Henderson: ‘Watkins heeft alle kwaliteiten die een spits wenst’