Vorige week vergeleek ik NEC-uit nog met een afspraak bij de tandarts. Je wilt er niet per se heen, maar je gaat. Tot ik contact opnam met de Nijmegenaren voor onze persaccreditatie. Vanuit het totale niks gaf ‘de zin in Ajax’ mij een fijne draai om de oren.

Zo, die zag ik even niet aankomen. Het deed me wel goed in elk geval. Op wedstrijddagen dat ik vrij ben lekker kannetjes bier halen in Vanzz. Met mijn groepje zielsverwanten heerlijk ouwehoeren over het leven én ‘onze kutclub’. We weten het stuk voor stuk beter. Ik kijk weer uit naar een ieders blijgeiterige humor, op niks gebaseerde optimisme of juist ontstellend chagrijn en bijtend cynisme. Die uurtjes voor de aftrap doen me altijd veel goed.

Maar ik kijk ook weer volop uit naar de tripjes richting andere stadions dan de Arena, de persconferenties, het tikken van wedstrijdverslagen, een nieuwe cruciale transferperiode en de spanning. En spanning gaan we krijgen. In overvloed zelfs. Het duel in De Goffert wordt er eentje onder enorme hoogspanning.

Zoals de hele maand januari een bijzondere kan worden. Intern bij Ajax hadden ze twee maanden de tijd de eerste seizoenshelft te evalueren. Wat gaat er allemaal gebeuren? Wie blijven er? In hoeverre zijn de WK-gangers bij die evaluatie betrokken geweest? Wie gaan er naast het pijnlijke vertrek van Daley Blind nog meer weg? Hoe hard wil deze selectie nog lopen voor Alfred Schreuder? Welke weg slaat hij in met de ploeg? Hoeveel geduld is er nog bij alles en iedereen?

Het is ook aan de spelers op het veld om te vechten voor onze club, de trouwe supporters en uiteindelijk zichzelf.

Welk spelsysteem laat Schreuder los op onze club? Welke spelers krijgen het vertrouwen? Maar vooral belangrijk: hoe krijgt de clubleiding de boel organisatorisch weer op de rit? Wie wordt de vervanger van Danny Blind in de Raad van Commissarissen? Wie wordt de uiteindelijke technisch directeur? Wat betekent dit voor het tweetal dat al maanden op een hele dure winkel moet passen? En hoe gaat Edwin van der Sar zijn rol invullen, nu Maurits Hendriks hem veel taken uit handen neemt?

Het zijn boeiende vraagstukken die intrigeren. Niet op alle vragen volgt deze maand al een antwoord. Op de meesten niet zelfs. De voetbalkalender wacht echter niet langer. De twee Ajaxloze maanden zijn voorbij. Ze duurden lang, maar nu gaat het ineens snel: Ajax moet zondag ‘gewoon’ weer voetballen.

Op korte termijn kan enkel en alleen sportief succes de boel rustig houden. Veel reden tot groot vertrouwen is er niet. Zeker niet bij de achterban. Daarvoor rommelt het nog veel te veel aan alle kanten. Het is echter ook aan de spelers op het veld om te vechten voor onze club, de trouwe supporters en uiteindelijk zichzelf.

De falende Ajaxspelers die als een gieter afgingen in Emmen, verdienden het hoongelach, het gefluit en de boosheid van de eigen aanhang. Er was geen enkel excuus mogelijk voor wat de voetballers op De Oude Meerdijk lieten zien. De trainer van die sof de schuld geven is deels terecht, maar de selectie moet ook kritisch op zichzelf zijn.

Hopelijk geven de spelers zondag in Nijmegen een ander signaal af. Dat ook zij denken: kom maar op! Een elftal dat zondag toont er vol voor te willen gaan, verdient wat mij betreft dan ook alle steun van de supporters. Ook als het voetbaltechnisch niet meteen gaat zoals we het graag zouden zien. Alles om landstitel nummer 37 veilig te stellen, terwijl de interne chaos op de achtergrond hopelijk wordt opgelost.

Aanbevolen

Wat is er in godsnaam nog normaal bij Ajax?