Daley Blind stelde nog niet zo lang geleden dat Ajax vooral Ajax moest blijven. Nou, Ajax is weer even helemaal Ajax, maar niet op de manier zoals hij het bedoelde. Wat doet het veel pijn om naar de huidige Amsterdamse slangenkuil te kijken. Vijfde colonnes, ook zij zijn er weer. Kampen eveneens. De rioolput is geopend.

De positie van Edwin van der Sar lijkt per minuut meer onhoudbaar te worden. Niemand verdedigt hem nog openlijk. Ondertussen vertrekken er elke dag wel mensen bij de club. Er wordt aan stoelpoten gezaagd, er worden campagnes gevoerd, mensen worden keihard beschadigd en alles ligt continu op straat. Ajax is in zekere zin echt weer helemaal Ajax.

Dit seizoen is een totale shitshow geworden. Sportief en bestuurlijk. Op het veld zien we wekelijks een breekbaar, onherkenbaar en futloos Ajax. Ondertussen buitelt iedereen over elkaar heen. Richting volgend seizoen regent het vraagtekens.

Er gaat serieus nog onwijs veel gebeuren onder de motorkap, maar wie gaan dat met elkaar fixen? Ik maak me grote zorgen om mijn club, waar iedereen het beter weet, maar de oplossing nog niet is gevonden. En in hoeverre staat de jeugdopleiding nog centraal? Het mag duidelijk zijn dat de sportieve successen van de afgelopen jaren heel veel hebben verbloemd.

Als mijn telefoon op azijn zou lopen, dan hoefde ik ‘m nooit meer op te laden.

Alleen ‘echte Ajacieden’ kunnen de boel redden, is een beetje de teneur. Ze te zien weglopen, is sowieso klote. Maar was Erik ten Hag een echte Ajacied toen hij aan zijn klus in Amsterdam begon? Of was Peter Bosz een echte Ajacied toen hij onze club naar de Europa Leaguefinale dirigeerde? Het is geweldig mooi meegenomen als iemand het Ajax-DNA heeft, maar zonder de benodigde kwaliteit heb je er ook weinig aan.

Ajax speelt zondag de bekerfinale tegen PSV. Niemand die ik spreek, lijkt er zin in te hebben. Als mismoedige lemmingen lopen veel Ajacieden in een stoet richting de rand van het ravijn. Op voorhand zwaaien de meesten al met de witte vlag. Ze roepen nog net niet: “Hey, give the cup sunday. To them. To PSV. Give the cup to them, sunday.”

De handdoek ligt al in de ring voor de bal aan het rollen is gebracht. Het is een soort indekgedrag. Ik heb daar zelf ook een handje van. Dan kan het zondag alleen maar meevallen, of zo. In mijn Ajaxgroepsapp is het niet anders. Ook daar nul vertrouwen in zondag. Iedereen staat al op de rand van de brug met een molensteen om de nek. Een van mijn maten is het op zeker moment zat: “Als mijn telefoon op azijn zou lopen, dan hoefde ik ‘m nooit meer op te laden.”

Het WZAWZDB is deze dagen aan ernstige inflatie onderhevig. Het is nu eerder WZAWZDBMNENMLW. Wij Zijn Ajax Wij Zijn De Beste Maar Nu Eventjes Niet Misschien Later Weer. We zijn bange wezentjes richting zondag. De dag waarop er een beker te winnen valt. Hopelijk zijn de spelers dit keer wel ‘ready’ om tegen PSV te spelen.

Een eventuele bekerwinst maakt het seizoen natuurlijk nooit goed. Slagroom op een moddertaart, las ik ergens. Een mooie en terechte beeldspraak. Toch hoop ik dat we zondag met z’n allen van Ajax kunnen genieten. Dat de spelers zich eens oprichten en er samen met de supporters een gedenkwaardige finaledag van maken. Dat we zondag even trots kunnen zijn op ons Ajax. Weer even branie, arrogantie en gogme voelen. Dat enorme zelfmedelijden past ons niet.

Dan discussiëren we een dag later wel weer hoe het allemaal verder moet met onze club.