• Stem hier op jouw Ajacied van de Wedstrijd

De bekende clichés vooraf…
Al ver voor de aftrap klonken de welbekende clichés: Utrecht-uit is traditioneel lastig, Ajax is nooit scherp om 12.15 uur en ‘brrrr, het is koud, dus oei, oei, oei’. Nou vooruit, die laatste verzonnen we zelf, maar het gaat om het idee. Het is echter allemaal onzin en napraterij.

De thuisploeg moest het bovendien doen zonder de vurige steun van de eigen aanhang, terwijl we van de Ajacieden werkelijk niks meer dan scherpte mochten verwachten. Ajax toonde voor de winterstop immers te vaak volgevreten trekjes met onnodig puntenverlies, met een tweede plek tot gevolg. Van labbekakkerigheid op de matige grasmat in de Galgenwaard kon dus geen sprake zijn. En dat was er dan ook niet. We zagen de gretigheid die ook in de eredivisie nodig is.

En we moeten de Domstedelingen sowieso ook niet groter maken dan ze zijn. Ja, tegen Ajax lukt er steevast altijd net even meer, maar de thuisploeg was net voor de feestdagen ook absoluut niet in goeden doen. Liefst viermaal op rij werd niet gewonnen in de eredivisie, terwijl het tussendoor uit de KNVB-beker werd gekegeld door NAC Breda. Daarnaast kampte FC Utrecht de laatste weken – net als Ajax – met coronabesmettingen en gedoe.

Ajax op volle kracht en meteen scherp
We waren uren voor de aftrap best nieuwsgierig welke basiself we aan Amsterdamse kant zouden zien. Sinds het afgebroken trainingskamp in Portugal vernamen we immers weinig meer van corona binnen de gelederen. De luiken van De Toekomst gingen omlaag en media werd buiten de deur gehouden. De trainingsfoto’s van zaterdag boden gelukkig verlichting, want daarop zagen we alle basisspelers in actie.

Zodoende vertrok Ajax op volle sterkte naar De Galgenwaard. Ten Hag bracht zijn sterkste opstelling binnen de lijnen. Brian Brobbey stond zoals verwacht in de spits, terwijl Noussair Mazraoui en Lisandro Martínez terugkeerden in de basis. De ploeg stond meteen ‘aan’, zoals de trainer dat graag noemt. Antony joeg de bal al na amper vier minuten via een Utrechts been tegen de touwen. Dat verschafte logischerwijs het nodige vertrouwen.

Trefzekere Brobbey en zijn eh… ‘scheenbeschermers’
Wat valt je op als je Brobbey op het veld ziet staan? Ja, hij is groot, breed en gespierd. Wat ook opvalt, is de manier waarop hij zijn kousen draagt. Niet opgetrokken tot de knieën, maar heel laag. Er is nog nét ruimte onder de sokken voor scheenbeschermers. Wel beschermers op maatje postzegel in het geval van de Ajaxspits, maar ze zitten er. Volgens tribuneklant Sean Klaiber voetbalt het echt veel lekkerder: “Hij heeft baby-beschermers, haha! Groot of klein maakt overigens weinig uit. Als je een goede schop krijgt, breek je sowieso je been,” aldus de verdediger, die op de weg terug is.

Allemaal bijzaken natuurlijk, want Brobbey deed in Utrecht waarvoor hij werd teruggehaald: scoren. Wie anders dan Dusan Tadic stelde hem daar voor rust twee keer toe in staat? De eerste kopte de jongeling binnen op een voorzet van zijn aanvoerder, maar vooral de tweede Brobbey-goal was lekker. Tadic gaf de bal heerlijk mee aan de watervlugge en doelgerichte spits. De afronding was prima, waardoor Ajax met een riante 0-3-tussenstand de kleedkamer opzocht.

Klaassen in de spits!
Brobbey speelde uiteindelijk zeventig minuten, waarna hij werd afgelost door Davy Klaassen. De middenvelder maakte de wedstrijd vervolgens vol als diepe spits. Daar trainde Ajax de afgelopen dagen ook op. Bij een onderling duel op De Toekomst stond Brobbey bij ploeg A in de spits en Klaassen bij ploeg B.

Broedertwist
Bij de thuisploeg stond Quinten Timber overigens in de startopstelling. Leuk! Vooral voor zijn twintigjarige tweelingbroer Jurriën. En ook voor Quinten zelf natuurlijk. Eigenlijk gewoon voor de hele familie Timber.

Beide ploegen waren gelijk klaar met de warming-up. Quinten was eerder bij de tunnel, maar wachtte Jurriën op. Samen naar beneden. Nog wat woorden vooraf en dan voetballen. Tijdens het duel kwamen ze een paar keer met elkaar in aanraking. Balletje weggooien, beetje duwen. Hoort er allemaal bij!

Wéér oerschreeuw Tadic en Maher mazzelt
Tadic is koning, keizer, admiraal, maar staat ook bekend om zijn ‘pijntjes’. Tussen haakjes, want ook in Utrecht was het weer raak na een lelijke charge op de enkels. Met een oerschreeuw ging de captain naar het gras. Als Ajacied weet je dat het dan vaak wel meevalt. Zie je zoiets voor het eerst, dan ben je geneigd om 112 te bellen, maar inmiddels weten we dat Tadic dan wel weer opstaat. Zo ook nu. Zijn medespelers geloofden het ook allemaal wel en Antony liep zelfs lachend bij de situatie weg.

De overtreding op Tadic was een lelijke, maar hoe Adam Maher met de noppen vooruit richting Jurriën Timber ging, was ook niet heel fijn. Het had de tweede gele kaart voor de Utrechter moeten zijn, maar Serdar Gözübüyük wilde er niet aan. Trainer René Hake besloot Maher dan maar als de bliksem te wisselen… Tja.

Een voor Ajacieden leukere wissel was die van Amourricho van Axel Dongen. De zeventienjarige flankspeler maakte zijn eredivisiedebuut voor Ajax met rugnummer 56. Hij verving Antony vijf minuten voor tijd. Het zijn ook zo van die dingen waar een Ajaxhart sneller door gaat kloppen.

Reservespelers op de tribune
De trainers van beide ploegen namen plaats in de dug-outs van de frisse Galgenwaard, terwijl alle reservespelers hun heenkomen zochten op de hoofdtribune. Allemaal op anderhalve meter afstand van elkaar. Daarvoor was in de dug-out te weinig ruimte, zo werd ons uitgelegd. Zo leek het in elk geval nog een beetje alsof er een handjevol supporters aanwezig was. Het was toch mooi om gebalde Amsterdamse vuistjes op de tribune te zien, bij treffers van Ajax.