We komen aan in Westland, de contreien waar seizoenkaarthouder Robin woonachtig is. Onderweg appte hij al dat de lunch klaarstaat. Stukje gastvrijheid van Ajacieden onder elkaar, nietwaar? In de woonkamer staat een groot kledingrek, barstensvol Ajaxshirts. Pfoe, gaaf!

“Elk Ajaxshirt heeft een verhaal,” trapt Robin af, terwijl hij het grijze uitshirt uit 1996/1997 omhooghoudt. “Waar denk jij gelijk aan bij dit shirt?” is de vraag die we op ons krijgen afgevuurd. Natuurlijk, Dani, diens kanonskogel uit bij Atlético Madrid. Het is inderdaad waar: elk shirt heeft een verhaal en brengt herinneringen boven.

Het shirt dat Robin toont is overigens een onwijs bijzondere. Het is een ‘match-prepared’ tenue, met op de rug ‘Gehring’ en rugnummer 23. Robin: “Dit shirt is klaargemaakt voor toenmalig Ajaxtalent Robert Gehring. Hij zou bij de selectie zitten voor Auxerre-uit, maar viel op het laatste moment af en zat ook niet op de bank.”

Op de mouw prijkt het Champions League-logo. Mario Melchiot zou wél debuteren tegen Auxerre. Gehring speelde slechts één keer als invaller voor Ajax, in het Olympisch Stadion tegen Zaragoza. Hij hield na afloop de Super Cup omhoog met Patrick Kluivert. “Ik denk dat Gehring dit shirt best zou willen hebben,” stelt Robin met een glimlach.

Dit bericht bekijken op Instagram

Een bericht gedeeld door Robin van Leeuwen (@ajaxamsterdamshirts)

Robin was acht jaar toen Ajax in 1995 de Champions League won en ging zelf voor het eerst in 2000 naar de toen nog Amsterdam Arena. “Ik was een jaar of veertien. Het was de tijd van Nikos Machlas, Dani, Jesper Gronkjaer, Ferdi Vierklau en Richard Knopper. Niet de meest succesvolle periode, maar ik hou juist van die treurnis. Ik word blijer van een wedstrijdgedragen shirt van Machlas dan dat van Frenkie.”

Wedstrijdgedragen. Daar heeft Robin er ook zat van. “Toen ik alle thuis- en uitshirts sinds eind jaren tachtig in bezit had, ging ik ‘matchworn-shirts’ verzamelen." Terwijl Robin enthousiast ratelt, trekt hij een geweldig shirt uit het rek: rugnummer 34, Van der Meyde.

“Dit is het debuutshirt van Andy, uit 1997. Het is al door vele verzamelaarshanden gegaan, maar deze blijft echt hier, hoor. Hoe ik eraan kom? Ooit geruild voor een wedstrijdgedragen Maxwell-shirt.”

Dit bericht bekijken op Instagram

Een bericht gedeeld door Robin van Leeuwen (@ajaxamsterdamshirts)

Robin weet veel over shirts en de dingen die hij vertelt zijn interessant. Zo ook over het shirt van Andy. “In die tijd kon je in de fanshop al namen op je rug laten zetten. Dat ging met losse letters. Op de wedstrijdshirts bestonden de spelersnamen echter niet uit losse letters. Elke speler had een eigen ‘naamstrip’, zodat er snel bedrukt kon worden.”

“Maar kijk eens op het debuutshirt van Andy,” vraagt Robin. “Losse letters. Dit shirt is waarschijnlijk op het allerlaatste moment gemaakt, omdat Van der Meyde pas laat bij de selectie werd gehaald. Hij had nog geen naamstrip en daarom zie je op zijn debuutshirt losse letters.”

Is het verzamelen van shirts een verslaving? Het is een vraag die we Robin stellen. “Mwaahhh, vooral een hele leuke hobby. Ik zou mezelf niet verslaafd noemen, maar ik kan ook niet zonder, haha! Ik bewaar alle shirts boven in een kast. Soms ga ik – tijdens het tandenpoetsen – effe naar boven. De kast in. Herinneringen ophalen.”

Welk shirt Robin het liefst aan zijn verzameling zou toevoegen? Die van een speciale Fin. “Een matchworn Umbro-thuisshirt van Jari Litmanen, met rugnummer 10 en lange mouwen. Daar zou ik best ver voor gaan en daar zou ik zo drie á vier shirts uit mijn verzameling voor opgeven. Ik zag er laatst eentje worden verkocht voor een slordige 1.500 euro. Dat is me te gortig, al behoudt het wel z’n waarde.”

Toch had Robin ooit een wedstrijdgedragen Litmanen-shirt. Maar die ruilde hij voor een gedragen shirt van… Marcio Santos. Huh? “Ja, dat kan ik uitleggen,” lacht onze verzamelaar. “Dat Litmanen-shirt was uit zijn tweede Ajaxperiode. Van Adidas met rugnummer 20. Daar heb ik dan toch minder mee. Ik link Jari aan Umbro, niet aan Adidas. Ik werd er niet gelukkig van.”

Gelukkig werd hij dat wél toen hij een matchworn thuisshirt van Santos (eveneens rugnummer 20) kon krijgen. Zijn Litmanen-shirt ging de verzameling uit. “Mensen zeggen dat ik gek ben, maar dit Champions League-shirt van Santos is wel super-obscuur natuurlijk. En ook Santos in zijn Ajaxtijd was een tikje sneu. Daar hou ik nou eenmaal van.”

Dit bericht bekijken op Instagram

Een bericht gedeeld door Robin van Leeuwen (@ajaxamsterdamshirts)

“Het is belangrijk om de juiste contacten te hebben,” reageert Robin op onze vraag hoe je deze hobby betaalbaar houdt. “Contacten doe je vanzelf op als je gaat verzamelen. Er wordt onderling ook veel geruild. Je moet soms slim zijn of simpelweg geluk hebben. Je vist met veel verzamelaars in dezelfde vijver.”

Als voorbeeld toont Robin één van zijn laatste aanwinsten: het uitshirt uit 1997/1998 van Dani. Wedstrijdgedragen. “Deze heb ik van een andere verzamelaar via Ebay. Zijn naam staat op de rug en het rugnummer 14 is erop gestikt. Rugnummers werden later ook gedrukt. Toen ik deze zag, was het even snel handelen. Anders doet een ander het.”

Aan het rek ontwaren we eveneens een thuisshirt met grasvlekken op de schouder. Wat is het verhaal daarachter? “Die grasvlekken komen uit De Kuip,” verklaart Robin, terwijl hij het shirt pakt. “Dit is het gedragen shirt van Gronkjaer, toen Ajax de KNVB-bekerfinale in 1999 met 2-0 van Fortuna Sittard won. Gronkjaer scoorde beide doelpunten.”

Dit bericht bekijken op Instagram

Een bericht gedeeld door Robin van Leeuwen (@ajaxamsterdamshirts)

In het rugnummer staat een handtekening van de voormalig Deense vleugelflitser. “Met deze vangst had ik geluk. Ik kreeg het via wat omwegen van de verzorger van het Deense nationale elftal. Het shirt komt uit de periode dat mijn liefde voor Ajax echt gestalte kreeg. Vroeger op de pleintjes was ik altijd Sunday Oliseh. Lekker poeieren.”

Robin kijkt uit naar de periode dat hij weer naar het stadion mag. “We gaan altijd met een groep van zo’n acht man. We zitten verspreid over vak 429 en Zuid 1. Ik ben elke dag wel met Ajax bezig. De zondag als je met je vrienden naar het stadion mag is goud. Daar kan weinig tegenop.”

Als shirtverzamelaar heeft Robin natuurlijk een mening over waar een goed Ajaxtricot aan moet voldoen. “Ik hou van thuisshirts met een klassieke rode kraag. Verder moet de rode baan doorlopen en zie ik de Adidas-strepen liever niet. Ik hou sowieso niet van poespas, een shirt moet strak zijn. Adidas doorbrak de rode baan een aantal keer. Dat kan natuurlijk niet.”

Terwijl hij vertelt, legt Robin een tent van een uitshirt neer. “Deze komt uit de fanshop, hoor.” We zijn even terug in seizoen 2001/2002 en op de rug prijkt de naam van Pius Ikedia. “De voetballers droegen in die tijd allemaal maatje XL, hoe klein van stuk ze ook waren. Daarom zie je op foto’s vaak dat jongens als Wesley Sneijder enorm wijde shirts aan hadden. Geen idee waarom dat was.”

“Ik weet nog goed dat ik dit Ikedia-shirt aanhad toen ik een training bezocht. Vroeg ik Pius om een handtekening. Dat wilde hij wel. Toen hij zag dat zijn naam achterop het shirt stond, was hij totaal verbaasd. Niemand had zijn naam op het shirt. Vond-ie wel bijzonder, haha!”

Zijn er nog dingen waar je als verzamelaar op moet letten? Zijn er bijvoorbeeld verschillen in shirts uit de fanshop in tegenstelling tot de kleding die de voetballers dragen? “Zeker weten,” stelt Robin, die met wat voorbeelden op de proppen komt.

“Shirts met lange mouwen zijn nooit in de fanshop verkocht, dus dat is al een mooi teken. Verder stond sponsor ABN Amro bij wedstrijdshirts in ‘flock-letters’ op de shirts. Dus met een soort reliëf erin. De fanshopshirts hadden dat niet. Zo zijn er wel meer verschillen, bijvoorbeeld hoe de maatvoering wordt aangegeven, evenals hoe de shirts ‘ademen’. Wedstrijdshirts van de laatste jaren kunnen subtiele ‘ventilatiegaatjes’ hebben, die de fanshopkleding niet heeft.”

Het uitshirt uit 1997/1998 spant echter de kroon, zoals op onderstaande prent is te zien. Drie versies! In het midden het échte spelersshirt, geflankeerd door de fanshopshirts. “De rechter was maar kort in de verkoop, want ABN Amro was slecht te spreken over die buikstempel, die dwars over de sponsornaam heen was gedrukt. Daar kwam de linker voor in de plaats.”

Wil je de verzameldrift van Robin volgen? Check dan snel zijn Instagram-account!