• Wie is jouw Ajacied van de Wedstrijd? Stem!

Aanval afgeslagen
De conclusie na de eerste topper van 2021 is dat Ajax de koppositie in handen heeft en houdt. Daar zag het aanvankelijk niet naar uit, maar het is wel zo. Een welkome opsteker! De titelstrijd krijgt daarmee ‘gewoon’ een vervolg, want richting de aftrap van Ajax - PSV kon je het idee krijgen dat het kampioenschap vandaag zou worden beslist. Dat was natuurlijk onzin, maar een kleine hype opbouwen kan nooit kwaad, moeten ESPN en anderen hebben gedacht.

Er zijn nu vijftien wedstrijden gespeeld, waarmee de eredivisie dus nog niet eens op de helft is. Dit was voor Ajax wel de eerste echte uitdaging, de koppositie was flink in gevaar en na amper twintig minuten voelde de koppositie zelfs ver weg. Heel ver weg… Gelukkig kwam Ajax zowaar eens terug in de wedstrijd tegen PSV, iets wat we ons amper kunnen heugen.

Valse start…
Na nog geen twee minuten werd Ajax al voor schut gezet door het stiekem al favoriete PSV. Wie vooraf een beetje goed naar Roger Schmidt had geluisterd, kon weten dat zijn ploeg van plan was om volle bak druk te zetten. En dat is precies wat er gebeurde. PSV klapte erop en met dank aan de slap gestarte Ajacieden ook erover. De Ajacieden stonden erbij en keken ernaar. Waarnaar? Naar een mooi, vernuftig hakballetje van Donyell Malen en dito afronden van Ehran Zahavi. Het was alsof Perr Schuurs net zo dronken werd gespeeld als sommige ESPN-kijkers werden van de dronebeelden…

De gasten waren in het eerste deel van de wedstrijd heer en meester, terwijl Ajax zich keer op keer liet afpoeieren. Het was gewoon pijnlijk om te zien en je kon wachten op erger. Dat erger voltrok zich binnen twintig minuten, want toen werd Antony in een moeilijke positie gebracht. Zo’n situatie waarbij balverlies dodelijk kan zijn. Er volgde balverlies en het was inderdaad dodelijk, want weer vormde Zahavi het eindpunt en zat er voor Andre Onana niets anders op dan opnieuw de bal uit het doel te vissen.

Het moet gezegd dat Onana zowel na de 0-1 als 0-2 alles deed om zijn ploeggenoten een beetje op te peppen. Al leek het op het moment zelf een toefje tegen beter weten in… En toen Ajax in de tweede helft ein-de-lijk beter ging spelen, wilde de keeper niets liever dan Antony aan de bal. “Again! Again! Again!” Onana werd even later op zijn wenken bediend.

Klaassen
We vinden het niet leuk om spelers negatief uit te lichten en we houden er al helemaal niet van om kritiek te hebben op Davy Klaassen, maar we moeten het er toch allemaal over eens zijn dat de middenvelder een slechte beurt beleefde in deze topper. Klaassen had het lastig, zwaar en kwam te zwemmen. Of, nou ja, hij deed een poging om te zwemmen. En verzoop.

Opbouwend had Klaassen vrijwel nul toegevoegde waarde en als hij eens aan de bal kwam, werd hij slachtoffer van de pressie van PSV. Het gebeurde zelfs een enkele keer dat hij drie tegenstanders tegenover zich wist. Dat kon natuurlijk niet goed aflopen. Nee, Klaassen scoorde een onvoldoende. Sorry Davy!

De problemen van Klaassen openbaarden zich het pijnlijkst in de slotminuut van de eerste helft, toen hij in de achteruit moest om Ihattaren te verdedigen. De beweeglijke PSV’er liet Klaassen echter staan alsof hij er niet was, waarna Ajax zich gelukkig mocht prijzen dat het geen derde tegendoelpunt incasseerde. Het had zomaar gekund.

Herboren in de tweede helft
Hoeveel spijt heeft PSV van het inzakken na de 25ste minuut? We vragen het onszelf oprecht af, want de uitdager had de koploper in de tang. En goed ook. Er was voor PSV geen enkele aanleiding om in te zakken, maar dat deed het wel. De gevolgen lieten zich raden: steeds meer balbezit voor Ajax en steeds vaker gebeurde er ook iets goeds mee, al moest het van ver komen.

Vanaf de aftrap van de tweede helft zagen we een verbeterd Ajax. Een verbeten Ajax ook. Alsof het boos was op zichzelf. Alsof het net zo boos was als de gemiddelde supporter thuis voor de buis. Ajax was op zoek naar revanche en kreeg revanche. Quincy Promes had al voor de aansluitingstreffer gezorgd en Antony zorgde echt voor revanche. Ook op zichzelf. De rechtsvoor draaide Philipp Max in de tweede helft aardig dol en tekende ook voor de gelijkmaker.

Aan de doelpunten van Ajax kon je zien wat het opleverde om er vol voor te gaan, om altijd een been uit te steken. Nico Tagliafico had het goede voorbeeld al gegeven, daarna was het de beurt aan Sébastien Haller. Het was heus geen makkie voor Antony om vervolgens raak te schieten, maar hij deed het wel. Als er in de opbouw geen been was uitgestoken, was dat nooit gelukt!

Nepspits versus echte spits
Het is veel te gemakkelijk om het goede spel in de tweede helft aan de invalbeurt van Haller toe te schrijven. Maar feit is wel dat Ajax met een echte spits als kapstok veel beter voor de dag kwam. De vraag is gerechtvaardigd: waarom stond Haller niet in de basis, moest Zakaria Labyad het dan echt gaan doen? Om eerlijk te zijn, er kon gewoon niet worden teruggevallen op Labyad.

De gemaakte en gemankeerde nummer negen heeft dit seizoen als spits nog geen goede wedstrijd gespeeld. Simpelweg omdat hij dat niet is. En Haller is toch fit, waarom je aankoop dan niet ‘gewoon’ in de basis? Haller toonde zich binnen vijf minuten wel een echte spits, door de bal in het doel te schuiven. Helaas ging er buitenspel aan vooraf en werd de goal afgekeurd, maar je proefde direct: aan die nummer 22 gaat Ajax nog veel plezier beleven.