Door Chris Donlou

Als ik aan Klaas Jan Huntelaar denk, dan gaan mijn gedachten vooral terug naar zijn eerste Champions Leaguewedstrijd. In de Arena scoorde hij tegen Internazionale al na een kwartier. Zijn omhaal tegen Roda JC in de beker, waarmee hij vlak voor tijd een verlenging afdwong, is ook altijd goed blijven hangen.

Klaas Jan was in zijn eerste periode als een roofdier in de zestienmeter. Altijd op zoek naar goals. Na 103 goals in 136 wedstrijden vertrok hij naar Real Madrid. Als Huntelaar-adept bleef ik hem altijd volgen in Madrid, Milaan, Gelsenkirchen en uiteraard in het shirt van het Nederlands elftal.

Het maakte Klaas Jan niet uit welk shirt hij droeg. Of in welk stadion hij speelde. Voor hem telde alleen het doel van de tegenstander. Ik kon mijn geluk dan ook niet op toen hij na acht en een half jaar in het buitenland gespeeld te hebben terugkeerde naar Amsterdam.

Hij was toen al bijna 34 jaar oud. Dat deed bij menig Ajacied al de wenkbrauwen fronsen. Zeker de jongere generatie supporters vroeg zich af wat Ajax moest met zo'n 'opa'. Ik zag meteen een mooie rol voor hem weggelegd als aanjager van de jongere spelers, verlengstuk van de technische staf en als luxespits.

Is hij niet te oud? Loopt hij de jonkies niet voor de voeten? Ook dit jaar rijzen deze vragen weer. Wat mij betreft is het korte antwoord op die vragen: nee.

Naar mijn mening vulde hij deze rol de afgelopen drie jaar perfect in. Huntelaar kent zijn positie en schikt zich hierin. Wie kan zich niet de beelden herinneren van vorig jaar in Madrid? Hij speelde geen minuut, maar na de prachtige zege in Estadio Santiago Bernabéu kwam hij tot twee keer toe terug uit de spelerstunnel om het feestje te vieren met de aanwezige Ajacieden op de tribune.

Voor mij een mooi voorbeeld hoe hij in zijn tweede Ajaxperiode als liefhebber, aanjager en teamspeler zijn meerwaarde heeft voor ons. Sinds zijn terugkeer tekende Klaas Jan telkens een contract voor één jaar en elke keer is er weer discussie of zijn contract verlengd moet worden.

Is hij niet te oud? Loopt hij de jonkies niet voor de voeten? Ook dit jaar rijzen deze vragen weer. Wat mij betreft is het korte antwoord op die vragen: nee.

Voor mij is het een zegening om te weten dat Brian Brobbey en Lassina Traoré elke dag de fijne kneepjes van het spitsenbestaan kunnen leren van één van de beste Nederlandse spitsen ooit.

En mocht de nood aan de man zijn is het toch een enorme luxe om Huntelaar achter de hand te hebben? Daarom een oproep aan Overmars en Klaas Jan. Maak een afspraak, doop de pennen in de inkt en graag een krabbel bij het kruisje zetten.