Ik moet zeggen... Ik voel 'm nog niet echt. De officieuze aftrap van het nieuwe voetbalseizoen laat mij nog behoorlijk onbewogen. Dat komt vooral ook omdat we eindelijk weer flink wat mooie dingen hebben om op terug te kijken. Er zijn prachtige herinneringen opgedaan. De schaal glanst, zeg maar. En de KNVB-beker trouwens ook.

Hoe anders was dat vorig jaar? Toen telde ik de laatste wedstrijden af en was ik blij dat ik een tijdje niet naar Ajax hoefde te kijken. Het chagrijn overheerste en een glanzende schaal leek ver weg met ook nog eens een leegloop op komst. We weten hoe dat afliep...

Er kwam geen leegloop, om mee te beginnen, zoals er nu ook geen sprake is van een leegloop. Nog niet? De aasgieren hebben vooralsnog Eindhoven als verzamelpunt uitgekozen voor de summer sale, maar uiteindelijk wordt altijd de kwetsbaarste beroofd zodra zich een kansje voordoet.

Het is rustig bij Ajax. Ik las zelfs al een enkele klaagtweet. Het lijkt alsof er niets gebeurt, terwijl er echt al een kwartet spelers is vastgelegd. Of het aanwinsten dan wel versterkingen zijn, moet nog blijken. Dat is iets voor later. Misschien dat we bij de eerste oefenduels ook de eerste overhaaste conclusies kunnen trekken, zoals vorig zomer na de teleurstellend verlopen oefenpot tegen Anderlecht, terwijl Ziyech langs de lijn zogenaamd zijn zaakwaarnemer belde. Zin in!

Het is nog lang geen 27 juli. Voor mijn gevoel althans.

Het gekke is ook dat het momenteel voelt alsof er seizoenen door elkaar heen lopen. Neres en Tagliafico zijn actief op de Copa América, voor Mazraoui en Ziyech moet het toernooi om de Afrika Cup zelfs nog beginnen. Hebben we het hier over de afsluiter van 2018/2019 of al de opening van 2019/2020?

Ik weet het niet precies meer en ben zelfs een beetje de draad kwijt. Ik blijf geneigd om achterom te blijven kijken, juist ook omdat er zo veel moois is om op terug te blikken. Ondertussen ontkom je er niet aan dat het nieuwe seizoen zich opdringt. Erik ten Hag heeft zijn contract verlengd en de verkoop van seizoenkaarten en losse kaartjes gaat als een dolle.

En dat terwijl het echt nog lang geen 27 juli is. Voor mijn gevoel althans. De kalender vertelt dat het nog een week of zes duurt, het speelschema deelt mee dat Ajax gelijk scherp moet zijn. Er moet kwalificatie voor de Champions League worden afgedwongen en grote kans dat de ploeg pas weer met een puntje of negentig een nieuwe titel kan vieren.

Ik denk dat het pas weer echt kriebelt als Ajax en PSV het veld betreden voor de wedstrijd om de Johan Cruijffschaal. Het is niet zo dat ik er met zenuwen naar uitkijk, maar na plus duizend dagen zonder koppositie lijkt het me fantastisch om binnen enkele maanden alle prijzen te winnen. Ik durf niet eens op te zoeken wanneer Ajax de schaal, beker en supercup voor het laatst tegelijk in bezit had...

Maar goed, dat is iets voor zaterdag 27 juli, om 18.00 uur en niet veel eerder. Het is trouwens 2002. In de tussentijd moet ik net als Ten Hag een clever plan bedenken en uitvoeren – plus een beetje pezen in de provincie – om weer superscherp te worden.