Na het winnen van de kampioensschaal en de KNVB-beker dacht ik het mislopen van de finale in Madrid een plekje te hebben gegeven. Ik was wel over mijn teleurstelling heen, want wat was het allemaal mooi. Ik had het mis. In de dagen vlak voor de finale is er continu dat stemmetje: "Zonde hè, jullie waren zoooo dichtbij."

Ik besluit de finale maar over te slaan en bier te gaan drinken. Je moet wat. Ik laat mij door een maatje overhalen om naar een Amsterdamse avond te gaan. Peter Beense is een van de artiesten, zo laat ik me vertellen. Nou ja, prima. “Het zal heus wel gezellig worden,” spreek ik mezelf moed in.

Bij aankomst in de tent zie ik twee schermen hangen naast het podium. Het zal toch niet? Ja hoor, ze floepen aan en ik zie godnondeju een voetbalveld. Het is een halfuur voor de aftrap en de bedoeling van de organisatie is om de boel live uit te zenden. Verdomme! Dat was nu juist precies niet de bedoeling.

Nog voor het begin van de wedstrijd komt de eerste sjofele artiest (geen idee wie) het podium op om ons op te warmen. Hij doet dat met het liedje ‘Ik was een beetje dronken’. Halverwege het nummer vallen de tv-schermen uit om nooit meer aan te gaan. Een geluk bij een ongeluk. Of het één met het ander te maken heeft, weet ik nog altijd niet.

Niks Blah, Blah, Blah, maar Bah, Bah, Bah!

Vier liedjes later is de eerste artiest klaar. Het lijkt hem een onwijs goed idee om (heeejjjj, hooooo) te eindigen waar hij begon, dus zingt hij nog een keer zijn succesnummer ‘Ik was een beetje dronken’.

Ik heb inmiddels zin om ook wel een beetje dronken te worden en sterk het gevoel in die opzet te gaan slagen. De artiesten wisselen elkaar af op het podium en naarmate de avond vordert, worden de zangers beter. Of ik meer dronken. Dat kan ook heel goed.

Hoe dan ook, nummers als ‘Mijn stad’, ‘Met bloed zweet en tranen’, ‘Geef mij maar Amsterdam’, ‘Pikketanussie’ en ‘Oh Johnny’ komen voorbij en ik merk dat het eigenlijk best gezellig is. De Champions League-finale is gelukkig even heel ver weg. Heel even, want daar is plots het volgende optreden van.... Lange Frans. Ja hallo, doe dan maar weer die vogel met 'Ik was een beetje dronken'!

Direct terug in de realiteit. Ik had verdomme in Madrid moeten zijn en nu sta ik in beschonken toestand naar een soort van stoer rappende Lange Frans te kijken in een tent op een weiland in Wijk aan Zee. Niks Blah, Blah, Blah, maar Bah, Bah, Bah.

Ik open Livescore en zie dat Liverpool de finale heeft gewonnen. Tijdens het scrollen kom ik langs een foto van een huilende Lucas Moura. Dan word ik aangetikt. “Biertje?”

Ja, doe maar.