De vreugde en het geluk dat wij de kinderen en hun ouders hebben mogen geven, had op mij vele malen meer impact dan screenshots van Teletekstpagina 819. Vooral omdat de competitie over 34 wedstrijden gaat. Natuurlijk hoop ik dat we tegen die tijd bovenaan staan.

Al een tijdje hadden wij echter de wens bij SV Ajax om een bijdrage te leveren aan het initiatief Only Friends. Dit geweldige initiatief is in 1999 ontstaan uit liefde voor een mindervalide zoon en vervolgens in positieve zin compleet uit de hand gelopen.

Elke dag rijd ik op de A10 twee keer langs het prachtige terrein van Only Friends, dat met veel bloed, zweet en tranen in Amsterdam-Noord is neergezet. Mindervalide kinderen en jongeren kunnen hier hun geluk beproeven en sporten op hun niveau, want het motto luidt niet voor niets ‘je bent goed zoals je bent’.

Elke dag denk ik: wat zou het mooi zijn om daar met onze Supportersvereniging iets te kunnen doen voor deze kinderen. Het idee om bij Only Friends een Ajax Kids Tour te organiseren, ontstond enkele maanden geleden. De club moest dit zelf natuurlijk ook willen. Met een paar telefoontjes was alles geregeld en toen was het wachten op zondag 7 april.

Waarom loopt u niet even samen met Willem de warming-up?

Gisteren was dus dé dag waar wij, maar vooral de kinderen en de ouders zo lang naar hebben uitgekeken. Het weer was fantastisch en de kinderen straalden allemaal op hun manier. Terwijl ik langs de kant stond, begon de warming-up. Voor mij sprong er één uit die het in eerste instantie niet zo naar zijn zin had: Willem (zes jaar oud).

Willem had er eigenlijk niet zo veel zin in en stond dan ook te huilen, zoals kinderen van zes wel eens doen. “Waarom loopt u niet even samen met Willem de warming-up, zodat hij zich misschien iets veiliger voelt,” zei ik tegen zijn vader. Dat gebeurde.

De papa van Willem kwam daarna bezweet naast mij staan en vroeg wie mijn zoon of dochter was. Gelukkig kon ik vertellen dat ik twee gezonde kinderen heb en zij niet aanwezig waren. Dat was voor papa het sein te vertellen over de Willems geschiedenis en zijn gezonde tweelingzusje. Willem bleek al twee keer een bijna-doodervaring te hebben gehad, is aan de rechterkant gedeeltelijk verlamd en zijn rechterhersenhelft functioneert niet naar behoren.

Terwijl Willems vader aan het vertellen was over de grote impact van een mindervalide kind op een gezin en wij samen keken naar de inmiddels glunderende Willem, die stralend aan alle activiteiten deelnam, werd papa zo emotioneel dat de tranen vloeiden.

Gegrepen door het verhaal van Willem en zijn gezin, besloot ik ter plekke dat we dit ieder jaar moeten doen, want je bent goed zoals je bent.