Ik kan me niet heugen dat Ziyech zo uitbundig een doelpunt voor Ajax vierde. Dit was dan ook een belangrijke treffer, op het hoogste podium, tegen Real Madrid. Als ik het goed begrijp, spotte Ziyech een bekende tussen de supporters. Al ben ik benieuwd wanneer dan precies. Hij zette het gelijk op een rennen.

Het moment had potentie om de voorpagina te halen en misschien wel de hele wereld over te gaan. Toch stond er op de meeste kranten een ander beeld, wat natuurlijk alles had te maken met de uiteindelijke uitslag van 1-2. Zoiets gebeurt wel vaker. De foto’s van Ziyech en andere Ajaxspelers in het publiek heb ik verder nauwelijks meer gezien.

We hebben eerder mooie momenten beleefd die we wegens omstandigheden alweer zijn vergeten. Ga maar na: kun jij je nog herinneren dat Mike van der Hoorn in het publiek dook, na zijn doelpunt tegen FC Twente? De Arena barstte uit zijn voegen. Die goal is iets meer dan duizend dagen geleden. Ajax was bijna kampioen.

Je ziet de betreffende beelden nooit meer terug. Hetzelfde geldt voor platen van Anwar el Ghazi die een gelijkmaker tegen PSV op de tribunes vierde. Of die schitterende goal van Davy Klaassen, ook tegen PSV, die de bal buitenkant voet in de kruising liet draaien. Dit doelpunt had potentie genoeg om net zo vaak herhaald te worden als de uithalen van Urby Emanuelson die je voor je ziet zodra je deze passage leest. Siem de Jong besliste kort voor tijd echter anders.

Kun jij je nog herinneren dat Mike van der Hoorn in het publiek dook, na zijn doelpunt tegen FC Twente?

Een ander beeld dat lange tijd stiekem toch vooral slechte herinneringen boven bracht, is de juichende Jari Litmanen. Kamp Seedorf komt dit keer met een speciale print van deze afbeelding op aluminium. Prachtig! Ik snapte eerst niet zo goed waarom uitgerekend deze juichende Jari zo regelmatig opdook. Nu wel.

Ik dacht telkens: ja, shit, dat was Jari tegen Juventus in die verloren finale… Die avond leerde ik als kleine jongen op harde wijze dat Ajax ook kon verliezen. Van ‘Wenen van geluk’ was geen enkele sprake meer. Een beetje uitpluiswerk leert echter dat we Jari, op aluminium of ergens op beton, zien juichen na een treffer tegen Panathinaikos. Het werd in Athene op die fabelachtige avond 0-3!

De finale werd nog steeds verloren van Juventus, maar herinneringen aan die Europese campagne blijven prachtig. Net zoals mijn hart, en ongetwijfeld het hart van veel andere Ajacieden, ook nog altijd sneller gaat kloppen als ik stuit op beeldmateriaal van de weg naar Stockholm.

De kans dat Ajax dit seizoen een Europese finale wint, is ook niet groot. Sterker nog, de kans op een kwartfinaleplek bedraagt slechts 5,6 procent. Maar als Ajax het onmogelijke voor elkaar weet te boksen in Bernabéu, gok ik dat we de beelden van Ziyech tussen de juichende Ajacieden een stuk vaker zien.

Zo dun is nu eenmaal het lijntje tussen archiefbeeld of iconische plaat...