Als je bedenkt dat ik in 1988 ben geboren, kun je wel uitrekenen dat ik nog maar een kleine jongen was toen Ajax zeven jaar later de Europacup 1 won. Zoiets maakt indruk. Die indruk doet niets af aan leeftijd, maar is wel van invloed op de manier hoe zoiets binnenkomt.

De zegetocht van Ajax was mijn eerste kennismaking met Europees voetbal en de tegenstanders die naar Amsterdam kwamen. Ik kende al die ploegen een beetje uit Voetbal International, maar vooral van televisie want de meeste potjes mocht ik al kijken. Zeker toen het er vanaf de kwartfinales langzaam om ging spannen.

En wat ik heb gemist, haalde ik later in. De cd met het radiocommentaar van Jack van Gelder werd grijsgedraaid en zo kan ik ook wel dromen hoe er werd gejubeld toen Patrick Kluivert de winnende maakte... tegen AEK Athene in dit geval.

Bij de return in de halve finales tegen Bayern München zat ik er uiteraard klaar voor. Ik proefde de spanning die in de huiskamer hing, opa en oma waren ook van de partij en volgens mij was deze gelegenheid zelfs zo speciaal dat er vooraf een gebakje werd gegeten. In ieder geval in mijn herinnering.

De beelden van de 5-2 zijn ook beelden waarop poppetjes in rode tenues de rol van figurant spelen. Die poppetjes zijn spelers van Bayern München.

Het overstapje van Jari Litmanen, de wreeftrap van Finidi George, de intikker van Ronald de Boer, de uithaal van Litmanen en Marc Overmars die de bal tussen het net en de doelstang schiet. Het zijn beelden die je kunt dromen, het zijn beelden ook waarop poppetjes in rode tenues de rol van figurant spelen.

Die poppetjes zijn spelers van Bayern München. Daarmee is de Duitse club in mijn herinnering onlosmakelijk verbonden aan alle bijzondere dingen die er gebeurden. Zoiets neem je mee als je ouder wordt, nog veel meer voetbal kijkt en ook teleurstellingen krijgt te verwerken.

De herinneringen aan die 5-2 worden alleen maar mooier door de zware tijden die we net zo goed hebben beleefd en de figurantenrol die we nu zelf spelen. Ik ben Bayern München sindsdien altijd blijven volgen. Je bent voor of tegen, een middenweg is er niet, en ik ben wat dat betreft voor. Het gaat te ver om te stellen dat ik supporter ben, maar je kijkt toch met andere ogen naar de club.

Des te mooier vond ik het dat Louis van Gaal van de partij was tijdens de afsluitende training in de Allianz Arena. Niet alleen Van Gaal was erbij, maar ook een deel van het klasje afgestudeerden in mei 1995. De hoofdrolspelers gingen nog eventjes met elkaar op de foto. Links op de bewuste plaat figureert een deel van het immense logo van Bayern, dat zich verspreidt over stoeltjes op maar liefst drie ringen. Daarmee is de cirkel rond.

Dat is die cirkel trouwens wel vaker. Als ik zie dat Bayern München weer eens de laatste vier haalt van de Champions League, hoop ik altijd dat ze met 5-2 verliezen. Helaas speelden de Duitsers de return nooit meer in Amsterdam...