We zijn al zo’n anderhalve week verder en daarom laten we de vragen en antwoorden puur over de wedstrijd lekker zitten, maar het is wel leuk om nog het een en ander te publiceren uit het gesprek met de negentienjarige Lang.

Zo was het een klein wondertje dat hij van de partij was, omdat de aanvaller tijdens een duel tussen Jong Ajax en Den Bosch een zware knieblessure leek op te lopen. Gelukkig viel de schade reuze mee en was Lang snel weer terug op het veld.

Het zag er eventjes naar uit dat je weer een tijdje langs de kant zou staan...
“Gelukkig viel het allemaal mee en kwam ik met de schrik vrij. Ik ben blij met de minuten die ik maak. Soms moet ik nog een beetje voorzichtig zijn omdat ik een maandje niet in actie kwam. Daarom speelde ik tegen Bayern München ook maar zestig minuten.”

Toen je je knieblessure opliep, had je volgens mij niet het idee dat het zou meevallen...
“Ik dacht dat het weer foute boel was, dat idee had ik echt. Daarom was ik ook zo emotioneel. Die emoties komen ook door mijn blessure vorig seizoen. Maar het is geweest.”

Er is best het een en ander gebeurd sinds eind augustus en je bent weer helemaal terug.
“Ik denk dat ik laat zien dat ik mentaal sterk ben. Ik kwam na die tegenslag sneller terug dan verwacht, dat tekent mij. Ik kom misschien over als een nonchalante jongen, maar ik ben mentaal echt sterk. Anders kom ik niet zo snel terug. Ik denk dat veel mensen een verkeerd beeld van mij hebben, maar ik accepteer ieders mening. Ik kan alleen maar mijn best doen om hun ongelijk te bewijzen.”

Ontwikkelen bij Jong Ajax, invallen bij het eerste tegen amateurs en presteren met Ajax onder 19 in de Youth League. Er zijn telkens andere verwachtingen, hoe ga jij daar mee om?
“Bij welk team ik ook speel, ik probeer beslissend te zijn. Ik moet zorgen dat ik de beste ben op het veld, zodat ze niet meer om mij heen kunnen en ik naar het eerste elftal ga. Waar ik ook speel, ik moet mezelf laten zien met goed spel en zorgen dat ik er klaar voor ben.”

Wat vind je het leukst?
“Vooral op deze jonge leeftijd is het voor mij goed om van alles mee te maken en te leren. Bij Ajax onder 19 moet ik een leider zijn, bij Jong Ajax een beetje en bij het eerste ben ik echt de ‘young boy’. Dat is mooi, ik kan veel leren van al die goede spelers. Het ligt nu aan mij. Ik moet mijn speelminuten bij het eerste zelf afdwingen, niemand anders kan het voor mij doen.”

Wat betekent jouw gebaar van juichen? Je zoekt nog wel eens een camera op, doet een vinger voor je mond en gebaart ‘sssst’...
“Ik heb een tatoeage op mijn vinger. Sssst, inderdaad. Die laat ik dan zien in de camera. Dat was ooit een idee van mijn moeder. Ik plaagde mijn moeder thuis altijd een beetje door ‘sssst’ te zeggen en mijn vinger voor mijn mond te doen als ze een beetje kwaad werd. Die tattoo was ook een idee van mijn moeder, een doelpunt is voor haar. We kunnen erom lachen, het is als een grapje bedoeld.”