Mijn vader, normaal gesproken geen fanatieke voetbalkijker, voelde onze behoefte goed aan en kwam met een onverwachts leuke traktatie op de proppen: we gingen ze de volgende dag toejuichen bij de inhuldiging. Ik verzeker je, als dertienjarige kun je dan van spanning niet slapen als je weet dat je je helden van zo dichtbij gaat zien. 

We streken op Hemelvaartsdag neer bij het trapgat van een bruggetje, dat zo smal was dat de rondvaartboot er maar net doorheen paste. Gewapend met een cameraatje heb ik het rolletje als een ware paparazzi volgeschoten. Alle helden kwamen voorbij, inclusief de cup die aan het volk werd getoond als een heuse oorlogsbuit. Het was magistraal. 

Een spannend moment brak dagen later aan bij het ophalen van de foto's in de winkel. Oh, die angst! Dat je vinger voor de lens zou zitten, of het beeld onscherp zou zijn. Of dat het rolletje niet goed uit de doka gekomen was. Gelukkig waren alle foto's prachtig, zelfs zonder goede zoom had ik een juichende Jari van dichtbij, en een Marc die genietend toekeek zoals hij dat ook na afloop tegen Olympique Lyon deed. 

Een spannend moment brak dagen later aan bij het ophalen van de foto's in de winkel.

Die zweem nostalgie met prachtige afloop is natuurlijk geweldig, maar ergens ook levensgevaarlijk. Aan de goede uitkomst denken terwijl de wedstrijd nog gespeeld moet worden, is psychologisch riskant.

Maar het niet denken aan dat eindresultaat is als een roze olifant: velen van ons kunnen, net als ik, tot in detail dromen hoe het voelt als Ajax zijn slag slaat en we na afloop rood-wit uitgedost door de straten van Mokum dansen. Die gelukzalige gedachte gaat uiteraard even voorbij aan het feit dat Manchester een topploeg heeft die favoriet is. En waarbij Ajax als basisploeg ongeveer een vijfde kost van slechts een United-speler: Paul Pogba. 

Stiekem ben ik daarom wel blij dat de Ajacieden die woensdag spelen er nuchter in zullen staan. Zij hebben deze droom nooit meegemaakt en ze zullen dus geen last hebben van de nostalgische roze olifant. Wat ze wel hebben meegemaakt, is vertrouwen in elkaar als ploeg om boven zichzelf uit te stijgen. Wat zomaar kan uitmonden in 24 mei als magisch datum voor henzelf en als blijvertje voor vele Ajacieden. 

Om deze droom uit te laten komen, wens ik ons aller Ajax bij deze alle kracht en wijsheid toe die daarvoor nodig is. Tot in het puntje van hun tenen.