Uiteraard doe ik Kasper tekort door hem te vergelijken met een ander. Juist zijn authenticiteit maakt hem zo goed. Toch zijn de raakvlakken met Dennis opvallend. En zeker in mijn geval is het allerminst een belediging. Bergkamp is in mijn persoonlijke beleving nog altijd de grootste voetballer ooit.

Dat komt voor een deel omdat het de eerste held van de buitencategorie is die ik van debuut tot eindwedstrijd bewust heb meegemaakt. Dennis is voor mij ook de belichaming van de Uefacupwinst in 1992. 'Mijn' eerste echte internationale Ajaxprijs. Bij de Europacup II, vijf jaar eerder, had ik ook al een Ajaxsjaal. Mijn stadiondebuut was zelfs al achter de rug. Toch kan ik me er niet veel meer van herinneren.

De wereldspits in onderbroek en t-shirt op een eenpersoonsbed, onder een krakkemikkig wandmeubel.

In het laatste potje van 1992 – geen finale, maar een returnwedstrijd in Amsterdam – deed mijn held niet eens mee. Er is een foto van Dennis in zijn jongenskamer, die avond. De wereldspits in onderbroek en t-shirt op een eenpersoonsbed, onder een krakkemikkig wandmeubel, IKEA wellicht. Op de achtergrond vitrage die mijn oma ook had. Hij heeft de cup vast. Danny Blind zit achter hem.

Het is enkele uren nadat het ding is gewonnen. De aanvoerder laat de zieke spits meeleven in de geweldige avond. Prachtige foto. Er is iets groots gewonnen, maar alles straalt uit dat het echte grote nog te gebeuren staat. De lulligheid onderstreept het uitzonderlijke. 

Altijd als ik aan deze foto dacht, nam ik automatisch aan dat daar scholier Bergkamp zat. De mysterieuze stille jongen die bij zijn Oranjedebuut schoolboeken meenam. Nu wijst een simpele rekensom me op de onmogelijkheid hiervan. Hij was daar al 23. Best oud, zeker voor het huidige Ajax.

Bergkamp was daar dus al jarenlang basisspeler. In mijn supportershoofd haal ik kennelijk van alles door elkaar. Onbedoeld romantiseer ik de boel. Fijn wel, zeker deze week. De opbouw naar een echte finale moet niet teveel verstoord worden door rationele gedachten. En daarna zal ik Kasper Dolberg voor altijd vergelijken met hemzelf. Als held van zijn generatie.