Het kopje koffie, of eigenlijk een kartonnen bekertje, was van een medewerker van Ajax die naast me zat op de tribune. Na het laatste fluitsignaal kregen frustratie en verdriet even de overhand. Begrijpelijk. Het was een frustrerende middag. En daar ging de koffie, die in een broek van een voorbijlopende Superboer deels een nieuwe bestemming vond.

De dreun was hard. Ajax plaatste zich uiteindelijk via de voorronden niet voor de Champions League. Geen FC Barcelona, geen Real Madrid, geen Chelsea.

Maar wat was de Europa League een geweldig toernooi in Amsterdams perspectief. Heerlijke wedstrijden heb ik gezien. Tegen Celta de Vigo, FC Kopenhagen, Schalke 04, Olympique Lyon. Goed voetbal, spanning, vrees, maar nimmer berusting dat we sowieso tekort kwamen.

We konden ons juist optrekken aan ploegen die misschien net iets beter waren

Ik sprak hier de laatste weken over met Kasper Dolberg en Davy Klaassen. De aanvoerder hield nog in het midden of 8 mei het begin was van Ajax’ Europa Leaguesucces. Dolberg snapte waar ik heen wilde. “We hebben geen dreun gekregen door nederlagen tegen de grote clubs, maar konden ons juist optrekken aan ploegen die misschien net iets beter waren. Daardoor zijn we zelf beter gaan voetballen,” zo verwoordde hij eigenlijk precies wat ik dacht.

Natuurlijk zal ik nooit met vreugde terugdenken aan 8 mei, maar pijn doet die dag zeker niet meer. Dankzij de Europa League dit seizoen, die heerlijke wedstrijden die leidden tot de finale.

Als Ajax op 24 mei in Stockholm speelt, zal mijn goede buur uit Doetinchem er ongetwijfeld ook zijn. Ik zal een kopje koffie kopen. Maar alleen als we winnen.