Wetende dat Siem dat kan, kijk ik daar dus niet erg naar uit. Want bijna te gênant om te constateren, ik voelde een steek van jaloezie toen hij voor hen scoorde. Siem hoorde altijd bij Ajax. En nu voelt het alsof hij het met een ander doet.

Bij het transfernieuws leek ik bijna fysiek te voelen alsof hij vreemd ging. Belachelijk maar waar. Gedachten als 'wat flik je me nou', 'wij zijn toch veel leuker' en 'we gaan way back' kwamen omhoog. 

Waar ik normaal heel geïnteresseerd was in nieuws van hem uit Newcastle, mijdde ik nu zijn foto's en interviews. Ik kon me moeilijk inleven hoe blij hij was met zijn nieuwe vlam. Dat probeerde ik uiteraard wel. Zo begrijp ik best dat hij behoefte had aan een nieuwe uitdaging, na een magere tijd bij de Magpies vol blessureleed. 

Ik begrijp ook dat broederliefde sterk is (ik heb zelf ook een lieve) en dat voetballers sportieve successen willen behalen. Ik probeerde het daarom goed te praten voor hem. Misschien werd hij verleid door de Brabantse gezelligheid en Europese avonturen. En voetballers moeten van club kunnen wisselen.

De situatie nu voelt toch een beetje als 'naar bed gaan met de vrouw van je broer'.

Maar ik snapte niet hoe hij van alle clubs nou per se in die lange Brabantse nachten wilde verdwijnen. Broederliefde blijkt sterker dan clubliefde. Ik had liever gezien, en dat hem van harte gegund, dat hij samen met broer Luuk zijn oude vlam uit de Achterhoek weer had aangewakkerd. 

Misschien had hij net als ik, wel last had van een gebroken hart - bedacht ik me ineens. Ik las dat hij bij Ajax heeft gepolst voor een terugkeer, maar dat zijn flirt onbeantwoord bleef. Een opluchting: hij was ons niet vergeten en zijn liefde bleek niet geroest. Ik zou het leuk hebben gevonden als hij was teruggekeerd naar het oude nest. 

Die herinneringen zijn erg zoet en we hebben prachtige momenten gedeeld. Het voelt ook nog zo vers dat we hem toezongen als echte Ajacied in de Arena. Ik meen zeker te weten dat dat gevoel wederzijds is geweest. De situatie nu daarentegen, voelt toch een beetje als 'naar bed gaan met de vrouw van je broer'. Volgens mij vindt iedereen zoiets 'not done' (Ryan Giggs daargelaten).

Ik begin te beseffen dat dit waarschijnlijk de reden is waarom ik schrok van zijn transfer. Het zal wennen worden dat hij dezelfde genegenheid kan ontwikkelen bij en voor een andere Nederlandse topclub.

Dit gezegd hebbende wil ik laten weten dat ik geen rancune voel. Het zal wennen zijn hem in het rood-wit van een ander te zien, dat wel. Als persoon wens ik hem succes toe, maar zoals Jan Vertonghen al tegen hem zei, niet al te veel met zijn nieuwe vlam. 
 

Siem heeft het respectvol en fair gespeeld! Hij is een liefhebber en wil gewoon voetballen! Veel succes vriend! (Maar ook weer niet te veel)

— Jan Vertonghen (@JanVertonghen) August 22, 2016

En Siem, mocht je dit seizoen weer in de Arena zijn, dan hoop ik niet dat je wordt uitgefloten. Als dat onverhoopt toch gebeurt, zie het dan als totaal gevalletje van liefdesverdriet. Waarbij oude liefde In Amsterdam (ook) niet verroest is.