Hij gaat pas zingen – scanderen noemt hij het zelf liever – als daar echt reden toe is. De laatste jaren hooguit zo'n twintig keer per seizoen. “Ajax Amsterdam,” de naam van een speler, dat werk. Zijn stem gebruikte hij verder vooral om te ouwehoeren.

Stel dat die Barry dit seizoen niet is verplaatst naar een ander vak, dan stond hij tegen Rostov min of meer in wat we vorig jaar nog Vak410 noemden. Dat moet raar zijn. Springers, IJslandse klappers, Argentijnse folklore.

Zijn omgeving was, ondanks dezelfde shirtjes, onherkenbaar veranderd. Ik kan me voorstellen dat hij betere voetbalavondjes heeft beleefd. Zeker gezien de uitslag. Niemand hoorde zijn vertrouwde gezanik. Zijn deel van het stadion is veranderd. Zo gaan dingen soms.

Ik moest ook aan Hennie Spijkerman denken. Die assisteert al jaren een coach die van balbezit houdt. Hier is niks veranderd. Alleen, tegenwoordig wil de hoofdcoach ook van alles met dat balbezit doen. Druk zetten, tempo maken, verdedigers dingen laten doen die Veltman nog niet bij kan benen.

Ik zag Traoré dingen doen die me deden afvragen waarom Chelsea hem niet zelf wil hebben.

Of de Arena meer is veranderd voor Hennie of voor Barry, daar ben ik nog niet uit.

Ook Bertrand Traoré schoot in mijn gedachten. Hoe zou hij zijn nieuwe Nederlandse club ervaren? Hij speelde in een uitverkocht huis. Dat was hem bij Vitesse vast nooit overkomen. In de eerste helft zag ik hem dingen doen die me deden afvragen waarom Chelsea hem niet zelf wil hebben. In de tweede helft kwam het mogelijke antwoord. Hij heeft nog heel wat ervaring nodig. Wie weet kan Ajax helpen. En hij de club.

Het grootste raadsel blijft echter het veranderde leven van Peter Bosz. Is er genoeg geduld om zijn, zichtbaar mooie, plannen alle kans te geven hier? In die eerste helft leek hij er al bijna te zijn. Prachtige acties in een hoog tempo. Haast net zo hoopgevend als de tweede helft teleurstellend was.  

Voorafgaand aan de wedstrijd klonk een softe versie van de Champions League-hymne. Verder was de boarding verpakt in CL-blauw en stonden we te zwaaien met van die André Rieuvlaggetjes. Wat voorbarig allemaal, lijkt me. Dit was overduidelijk nog een play-off.

Volgende week zullen we pas echt zien of Barry, Hennie, Bertrand en Peter een kans krijgen voor het echte werk. Zal mij benieuwen.