Van grote rivaliteit richting Ajax merk ik rondom Het Kasteel weinig. Ajax komt op bezoek, maar hoor daar weinig hatelijks over. Veel fans rond het stadion praten in onvervalst Rotterdams vooral over hun cluppie, maar zeker ook over Ajax en dat het allemaal nog niet veel is. Wat opvalt: er wordt op vrij normale wijze over Ajax gesproken. Niet over 020, neuzen en dat soort gewauwel.

Een jongen in rolstoel voorzien van wielbladen met daarop levensgroot het oude Ajax-logo rijdt tussen de menigte door. Geen punt. In het supportershome ‘de 12e man’ spreek ik wat Spartanen. Mijn clubvoorkeur lijkt geen probleem. Ik praat geanimeerd met een Rotterdamse fan als diens maat met bekers bier aankomt. “Voor Ajax? Ja joh? Ik doch al, wa meurt ’t hiero,” is uiteraard mijn deel, maar krijg wel gewoon een plastic beker bier. Men is vooral blij en trots terug te zijn op het hoogste niveau.

Ik loop verder richting hoofdingang. Daar staan vaders met kinderen gehuld in Sparta-shirtjes al geruime tijd te wachten op de komst van de Ajaxspelersbus. Er is beweging. De beveiliging dirigeert iedereen achter de linten. Een rode bus met daarop ‘wij zijn Ajax’ komt de hoek om. “Daar zijn ze pap”, zegt een overenthousiast Sparta-jongetje voor mij, daarbij huppend op de teentjes.

Eén voor één steken ze de handen uit voor een soort high-five. Veel meer is eigenlijk ook niet nodig voor de jonge fan.

De bus stopt. Geen boegeroep of rare dingen als de Ajacieden uitstappen. Dat zal later dit seizoen elders in Rotterdam wel anders zijn, als Bosz en z’n mannen voorrijden. De kleine Sparta-fans achter het lint willen handjes, foto’s en handtekeningen van Ajacieden. Dat blijkt een schier onmogelijke opgave. Het kereltje voor mij heeft z’n zinnen gezet op Anwar el Ghazi. Het gaat mis. De rechtsbuiten loopt hem, ondanks een aandoenlijk klinkend ‘Anwar, Anwar’, strak vooruitkijkend voorbij.

Gelukkig hebben Joel Veltman, Davy Klaassen, Nick Viergever, Diederik Boer en Lasse Schöne wat meer oog voor het Sparta-grut langs de kant. Eén voor één steken ze de handen uit voor een handje, soort van high-five, en een vriendelijke glimlach. Veel meer is eigenlijk ook niet nodig om een jonge fan tevreden te stellen. Een high-five van een bekende voetballer en je ziet de mannetjes glunderen. En de vaders ook. Het kost allemaal niet zoveel moeite.

Ook als de supportersbussen aan komen rijden is er van beide kanten geen gedoe. Geen fans die de boel opwachten of uitdagen. Er rolt zekerheidshalve wel een hek dicht om de boel af te schermen, maar verder gaat het van beide zijden allemaal gemoedelijk, ook na de door Ajax met 1-3 gewonnen wedstrijd.

Sparta is terug in de eredivisie, maar Ajax is vooral ook terug op Spangen. En dat is gewoon tof.