Toen Nick Viergever in het laatste kwartier tegen FK Rostov geel kreeg, dacht ik: alle Ajaxspelers hadden het eerste kwartier al geel moeten hebben. Voor spelbederf. Manmanman… En dan fluit de scheidsrechter Milorad Mazic ook nog de negentigste minuut af. Een meelijwekkend affluiten, om alle Ajacieden uit het lijden te verlossen. Geen extra speeltijd. Beter; marteltijd.

Davy Klaassen is natuurlijk een toffe Ajacied. Echt. Shirtje in het uitvak, de pers netjes maar hard voor zichzelf te woord staan. De Hilversummer toonde eerlijk dat z’n rood-witte hart bloedde.

Maar het is niet eerlijk dat aanvoerder Klaassen daar zo staat. Hij probeert daar oprecht het verloren duel in Rostov uit te leggen (“Schandalig. Een kinderpartijtje.”) maar er zitten structurele problemen achter het falen van onze club deze avond.

Het is niet eerlijk dat aanvoerder Klaassen daar zo staat.

Ajacieden zullen keihard moeten werken – ook de supporters – om er weer bovenop te komen. Laat ik in alle bescheidenheid en zonder compleet te zijn, wat suggesties doen. 

Ambities
Hoe hard ook: Ajax moet aanklampen als de Europese middenmoter. Als supporters willen we dat helemaal niet horen, maar het moet toch worden gezegd. En ook de club zelf moet dat durven zeggen. Als jeugd centraal staat en de hand op de knip zit bij transfers, wordt het never-nooit beter. De club heeft een gezicht nodig die dat durft uit te leggen – ook dat dit een lange weg is naar herstel, met hobbels en kuilen.

Jeugd en routine
Al eerder door mij geschreven en mooi verwoord door Jaap van Dam in zijn blog: een selectie bestaat uit een mix van routiniers en jeugdig talent. Jonge gasten die niet presteren, moeten op hun flikker krijgen van oudgedienden. In de kleedkamer, op het veld. Soms mag een aai over de bol. Dat kun je niet alleen aan de technische staf overlaten. Check - helaas - de selectie van PSV.

Jonge gasten die niet presteren, moeten op hun flikker krijgen van oudgedienden.

Samen is echt beter
Ajax was nooit een makkelijke club, Ajaxsupporters zijn net zo: superkritisch. Terecht, want dat zorgt dat je elkaar scherp houdt. Toch moeten alle geledingen juist nu aan hetzelfde touwtje trekken. In willekeurige volgorde (en zonder compleet te kunnen zijn) moeten supporters, Raad van Commissarissen, medewerkers, spelers, bestuursraad en de bardame op de Toekomst één belang dienen. Niemand is groter dan de club.

Het is fijn bij Ajax te zijn
Als je weet waar Ajax voor staat, je saamhorigheid voelt, er open gecommuniceerd wordt over de ambities en service naar supporters (en sponsors, partners etc.) top is, kruipt de club echt weer uit het dal.

In de vroegte, het debacle in Rostov nog zwevend door mijn geest, zag ik een grasman in het stadion met overgave aan het werk. Hij was met liefde voor de belangrijke ondergrond in de Arena z’n bijdrage aan het leveren.

In zijn houding schuilt de oplossing.

Wat kunnen wij allemaal doen om de club vooruit te helpen? Reacties graag onder deze blog.