Als jochie van 11, 12 fietste ik zeker eens in de maand naar de Amsterdam Arena om anderhalf uur door het hek te turen en daarna op handtekeningenjacht te gaan. Het hoogtepunt was dan altijd dat ik op audiëntie mocht bij Sjakie Wolfs.

Het was allemaal ongedwongen. Had je zin om naar een training te gaan, dan kon je gaan. In de vakantie was het wat drukker dan normaal, maar vaak genoeg stond ik er ook met een mannetje of tien. Nooit werd het massaal.

Precies daarom werd ik maandagochtend een beetje verdrietig toen ik De Toekomst opliep. De open training is verworden tot een evenement waar ruim 4000 mensen op afkomen. Dan kun je het geslaagd noemen en dat is het in zekere zin ook.

Toch denk ik dat het voor iedereen beter zou zijn als er we niet afhankelijk zouden zijn van een of twee open trainingen in het jaar. Hoe meer kansen supporters krijgen hoe beter. En hoe erg ik het ook waardeer dat spelers uitgebreid de tijd namen om zoveel mogelijk supporters van een handtekening of selfie te voorzien – Gudelj was anderhalf uur bezig! – is het voor hen ook prettiger om gewoon een plukje Ajacieden te helpen en snel naar binnen te kunnen.

Wat is het ergste dat kan gebeuren, dat we zien dat spelers niet altijd de beste vrienden zijn? 

Natuurlijk weet ik dat we niet meer in 1998 leven en dat alles maar gefilmd en online gegooid wordt. Maar is dat zo erg? Wat is het ergste dat kan gebeuren, dat we zien dat spelers niet altijd de beste vrienden zijn? Voetballers hebben nou eenmaal wel eens ruzie op de training, dat is allemaal prima uit te leggen. Misschien is het zelfs wel goed als de buitenwereld kan zien dat er scherp wordt getraind.

Bovendien weegt een enkel incidentje niet op tegen de positieve effecten van openheid. Het is goed voor de band tussen supporters en club en we kunnen beter zien waar naartoe wordt gewerkt.

Ik snap heus wel dat de trainers en selectie ook behoefte hebben aan beslotenheid. Er moet worden getraind op vrije trappen en corners. Het is allemaal heel logisch dat je niet wil dat de tegenstanders alle varianten weten.

Maar dan kun je toch nog steeds eens in de twee weken of van mijn part eens in de maand de poorten van De Toekomst opengooien? Dat haalt voor de spelers de druk weg van die enkele open training die er nu en de supporters hebben meer kansen om hun helden van dichtbij te zien. Een win-winsituatie, lijkt me.