Beton is vaak slechts beton en dus grijs, maar dit verandert allemaal zodra Kamp Seedorf met een emmer vol lijm en een tekening op bezoek is geweest. In de regio Amsterdam duiken regelmatig illustraties op van bekende Ajacieden, maar je kunt ook zomaar André Hazes of Nel Veerkamp tegenkomen.

De illustraties vind je terug door de hele stad, maar vaak zit er aan de gekozen locatie wel een rauw randje. Onder een brug, een viaduct, ergens op een muur. Stiekem is het niet helemaal legaal. Vaak stuurt de gemeente als de wiedeweerga iemand met een hogedrukspuit op pad. Wildplakken...

Zo kon het gebeuren dat het matje van Marko Pantelic slechts een dag het NDSM-terrein opsierde. Semi-permanent was toen wel heel erg semi-permanent, tot verdriet van velen. Of, in ieder geval: tot verdriet van veel Ajacieden. Ik ken eerlijk gezegd geen Ajaxsupporter die het niets vindt.

Vaak stuurt de gemeente als de wiedeweerga iemand met een hogedrukspuit op pad.

De net opgedroogde Shota Arveladze langs het wandelpad van Duivendrecht naar de Amsterdam Arena levert ook weer enthousiaste reacties op. Hopelijk mag Mister Bean wel een tijdje blijven hangen, zodat we rond Ajax - PAOK en de Open Dag allemaal een fotootje kunnen maken.

Maar wie Shota bezoekt moet naar een pilaar. Het is een vaste spot, je loopt er zo naar toe. En het is weliswaar op een steenworp afstand van de Arena. Maar weer buiten de hekken dus... We kwamen pieces van Kamp Seedorf tegen bij metrostations, in de Bijlmer en er hangt een reusachtige Young Clarence in het Amsterdam Museum. En in de Arena? Vergeet het maar. Ik vind dat zonde.

De stoeltjes worden gelukkig eindelijk rood, maar de rest is en blijft grijs. Heel erg grijs. Misschien zelfs grauw. Van binnen en van buiten. Dat kan beter. Voor Kamp Seedorf is het een koud kunstje iets tofs op te plakken. Ideeën zijn er genoeg. Een nieuwe emmer is zo gevuld. En ze hebben maar een paar minuten nodig.

Wat mij betreft komt Kampie vannacht al plakken.