De slingers en de confetti na het afscheid van Louis van Gaal waren net opgeruimd of Morten Olsen begon aan zijn klus in de Arena. Het was enorm wennen, voor iedereen bij de club. Ook voor mij.

In een van de eerste gesprekken in het spelershome tastten collega David Endt en ik af hoe de alleraardigste Deen bijvoorbeeld met de pers wenste om te gaan. “Ik zou niet zo veel anders doen. Gewoon, zoals jullie altijd gewend zijn. Zet mijn telefoonnummer maar onder een persbericht. Als ik niet gestoord wil worden, zet ik 'm wel uit.”

Het was anders dan onder Van Gaal. Maar op Olsens eigen wijze ook wel weer imponerend. Rustig. Met een zachte, dwingende hand.

Al tijdens de traditionele oefenwedstrijden in het land bleek snel: wat een schitterende aanwinsten! Shota Arveladze toverde meteen al in de spits, Sunday Oliseh was één brok Nigeriaans graniet op het middenveld en Michael Laudrup verkoos Ajax als zijn laatste halte, met zijn ongekende brille. Ole Tobiasen en Gerald Sibon liepen zo vanuit de KNVB-bekerfinale in De Kuip de Ajaxkleedkamer binnen. De nuttige Poolse alleskunner Andrzej Rudy had de mooiste vrouw. Kortom, veel was goed.

De Poolse alleskunner Rudy had de mooiste vrouw. Kortom, veel was goed.

Tel daarbij op de ervaring en het gogme van Jari Litmanen, de gebroeders De Boer, Danny Blind, Richard Witschge en Edwin van der Sar en je wist: dit kan best wat worden.

De eerste trainingsdag dronken de spelers een drupje champagne. Olsen toostte en zei dat hij met zijn selectie de criticasters – er was weinig vertrouwen van de buitenwacht – de mond wilde snoeren. En dat lukte. Gedreven door alle weerstand mixte de Deen alle nationaliteiten tot een ware kampioensploeg. 112 Goals in de competitie, 89 punten... De schaal!  Bekerfinale tegen PSV. Bam, 5-0! Onwaarschijnlijke dubbel. Lekker.

Misschien nog belangrijker: dat miserabele eerste jaar Arena verdampte. Weg ermee!

De huldiging met de supporters was op het terrein waar stadion De Meer lag. Massaal, indrukwekkend. Dat helpt allemaal om het een gouden jaar te laten zijn.

Tot zo ver kampioenschap nummer 27. Ik hoop vurig dat zondag 8 mei de vergelijking kan worden gemaakt. 27 of 34? Beide waren het enorm bewogen voetbaljaargangen voor Ajax. Wat dat betreft is het vooralsnog een gelijkspelletje.