Het Echec van Doetinchem ligt inmiddels een paar dagen achter ons. Tijd heelt alle wonden. Discussies doen dat ook, merk ik vandaag aan de lunchtafel. Zonder dat Jack van Gelder tijdens het eten van een pastaatje het balletje opgooit en 'Jongens, zeg het maar' zegt, begonnen we te speculeren. Over spitsen, ervaren rotten en een trainer die mogelijk gehaald moeten worden.

Ik moet zeggen, het valt allemaal niet mee. Noem maar een trainer met genoeg ervaring en aanzien die een ploeg uit Nederland wil trainen. En die ook nog eens goed ligt bij de vijfde colonne en de goedkeuring kan wegdragen van iedereen aan de lunchtafel. Er zijn altijd wel mitsen en maren. Ruud Gullit zou zeggen: die Marc Overmars valt niet te benijden.

Louis van Gaal ligt te gevoelig nu Johan Cruijff net dood is, Michael Laudrup is als trainer niet zo succesvol als voetballer, Peter Bosz is te veel Feyenoord, John van den Brom voelt ook als net niet. Roger Schmidt gaat Bayer Leverkusen niet inruilen voor Ajax, heeft José Mourinho al een club?

Noem maar een trainer met genoeg ervaring en aanzien die een ploeg uit Nederland wil trainen.

Aan de lunchtafel mag je iedereen noemen. Zelfs nu nog niet eens bekend is of Frank de Boer überhaupt wel weggaat. Het maakt voor nu niet uit. Het werkt zalvend, nadenken over een nieuwe trainer, of een nieuwe spits, zonder ook maar iets af te doen aan de huidige mensen op die positie.

Een kanon wil Overmars halen. Dan denk ik zelf aan een log, statisch oorlogswapen dat zelden met precessie schiet. Maar dat terzijde. Is Klaas-Jan Huntelaar nog goed genoeg, moet Arek Milik niet gewoon blijven ten koste van alles, waar is die spits van 28 jaar met Champions League-ervaring die best bij Ajax wil voetballen? Ook nu lopen de meningen uiteen.

Prima. Het speculeren, discussiëren en fantaseren heeft een hoger doel dan Overmars helpen. We hoeven niet te wachten tot de tijd de wonden van het Echec van Doetinchem heelt; we gebruiken deze lunchpraat als wondermiddel. Over trainers, kanonnen en hetgeen dat komen gaat. En zowaar heb ik als mijn bord pasta leeg is weer een beetje meer zin in het volgende seizoen.