Edwin benadrukte de rol van Bergkamp als volgt: “Voor mij is Dennis de cultuurbewaker van Ajax. Hij bemoeit zich na het vertrek van Wim Jonk met de jeugd inderdaad, met de rode draad die we aan het inzetten zijn, met de filosofie die er is. Het is belangrijk dat onze filosofie gewaarborgd blijft. We gaan niet terug naar de tijd dat een trainer alles kon eisen.”

Logische woorden. Rode draad, filosofie. Waarborgen. Toch; als supporter vind ik het lastig die dingen concreet te maken. Dat is geen verwijt aan Edwin van der Sar, want clubcultuur is iets dat amper in sound bites is uit te leggen. En wat levert die cultuur op? Wat krijg ik straks voorgeschoteld als ik naar een wedstrijd van Ajax kijk?

Dennis Bergkamp zelf zien en horen we weinig. Dat is een keuze van hem en van de club. Prima. Hij deed zijn verhaal in een uitgebreid interview met VI, in december 2015 - na het vertrek van Wim Jonk. “Ik kan een cultuurbewaker van Ajax zijn. De komende jaren via mijn werk bij de A-selectie, in de brugfunctie richting opleiding en in het technisch hart.” En: “Er is een hoop goeds gebeurd in de opleiding. Met enkele accenten gaan we dat verder uitbouwen. Om tot het voetbal te komen waarover we het jaren geleden al met Cruijff eens waren.”

In het interview legt Dennis verder uit dat de ideeën  van Johan – zoals de nummer 14 zelf wenste – vermengd worden met eigen inbreng. Ook dat klinkt logisch: in de dagelijkse praktijk moeten de technisch verantwoordelijken met ‘de filosofie’ en ‘het gedachtengoed’ verder aan de slag.

Wat levert die cultuur op? Wat krijg ik straks voorgeschoteld als ik naar een wedstrijd van Ajax kijk?

Zo had Cruijff voorkeur voor een 6 op het middenveld, Bergkamp opteert voor de 10. Een positie die Bergkamp in zijn tijd schitterend invulde. Bergkamp voegt daaraan toe dat alle middenvelders idealiter op alle middenveldposities uit de voeten moeten kunnen.

Over weerbaarheid van jonge spelers zegt de cultuurbewaker het volgende: “We willen minder pamperen, meer eigen verantwoordelijkheid eisen van talenten en meer op voetbal gerichte trainingsuren.” Klinkt goed. Met voetbalvormen ‘inhoud kweken’. En waar ik enthousiast van word: “Wat is er mis met het verbijten van pijn en weer doorgaan? (…) Geen moment verslappen moet een tweede natuur zijn.”

Als supporter vraag ik: zeg wat je doet en doe wat je zegt.  Meer dus van wat Bergkamp deed in de VI – een half jaar geleden -  en Van der Sar in de laatste versie van het weekblad (je gaat naar Blendle).

Dat tweede (doen wat je zegt) kan best lastig zijn: tussen droom en daad staat de keiharde werkelijkheid. Ook en juist in het voetbal en dus bij Ajax. Maar als je goed kunt uitleggen wat je doet (en waarom) weten de supporters hoe het zit. En wat ze mogen verwachten.

Mooi als die duidelijkheid straks vast onderdeel is van de clubcultuur van Ajax.