Mijn cynische hoogtepunt viel vroeg in de eerste helft. De F-side probeerde een wave op gang te brengen. Perfecte vertaling van de sfeer. Als er op het veld niets te zien is, halen we maar de onschuldigste vorm van klooien van stal. Goddank kregen ze verder niemand mee, dat was behoorlijk verwarrend geworden. Een lamlendige wave.

Achteraf vind ik dat Ajax het nog best aardig heeft gedaan. Wat moet je anders? Excelsior was duidelijk niet naar Amsterdam gekomen voor een potje voetbal. Hooguit wat spelersmoeders en een enkele partner die een actie van de Rotterdammers zal onthouden - op die aanslag tegen El Ghazi na natuurlijk.

Geen Rotterdammer die ook maar een seconde aan iets anders dan verliezen dacht. Wie weet was er iets gefixt. Al hadden ze daarvoor natuurlijk beter hun best gedaan om het anders te doen lijken.

Dat het spel van Ajax ook niet heel sprankelend was, daar wil ik helemaal niet zuur over doen. Zeggen dat ik erg vrolijk werd, lukt ook niet. De zuurtegraad blijft zich opbouwen. Het leuke potje tegen Feyenoord is niet veel om op te teren, kennelijk.

Geen Rotterdammer die ook maar een seconde aan iets anders dan verliezen dacht.

Ach. Er waren voldoende leuke dingen te zien. Schöne die voorin wat verrassingen wist te creëren. Cillessen die ook in zo'n wedstrijd scherp weet te blijven. Younes die als een duveltje uit een doosje in mijn gedachten schiet. O ja, hij is er ook. Leuke actie.

Het probleem speelt alleen al sinds vorig week. Tegen Groningen werd het me in een kroeg kraakhelder gepresenteerd. Enkele lui wilden in de rust een kwartier van Arsenal - Leicester zien. Ik schreeuwde direct: “Nee, dat is dodelijk!”

Er werd op gereageerd of ik een grapje maakte en dat was het misschien ook, maar wel met een bitterzoete bijsmaak. Die vijftien minuten waren namelijk geweldig. Strijd, tempo, techniek en passie. Het laatste wat je wil zien tussen twee helften van Ajax, dit seizoen.

Die competitie van dat kwartiertje lijkt wel een andere planeet. Een wereld waar enkele van onze spelers misschien ook zullen gaan spelen. Het is ze gegund. Ik blijf hier wel plakken, mij krijg je niet meer weg. Wie weet begin ik binnenkort wel met een wave.   

Nicky Samsom heeft het boek 'Ik heb een gek te temmen' geschreven.