Het was leuk om de regisseur van de derde ster in de rust weer te zien. Eerlijk gezegd mis ik hem geen seconde, maar tijdens zijn toespraakje kreeg ik toch een brok in mijn keel. Daar stond een stukje recente clubgeschiedenis. Zeer succesvol nog wel.

En dat met een uitvak vol Eindhovenaren. Goed geregisseerd. Hoeveel beter die doorgaans ook zijn dan wij, hun minderwaardigheidscomplex zal nooit over onze arrogantie heen kunnen fluiten en brullen. Prima bedacht dus, in juist deze rust. Naast Frank lieten ook Overmars en Van der Sar in Daltonbroersrangorde zien wie hier gevoelsmatig voor altijd de beste zullen zijn, op de middenstip.

Ook de andere hoofdrolspeler van die 15 mei nam definitief afscheid van ons. Een stuk wranger. Siem de Jong leek de eerste grote kans bij zijn invalbeurt nog expres voor zijn oude werkgever te verprutsen, maar na die prima assist kon hij het toch niet laten de gellijkmaker er toch echt in te schieten. Wat moet hij anders? Het is zijn werk. Nostalgische romantiek is voorbehouden aan supporters.

Het is zijn werk. Nostalgische romantiek is voorbehouden aan supporters.

Toen ik het stadion binnenkwam en de aankondiging zag van een sfeerdoek bij de North Up Alliance, verwachtten ik en mijn seizoenkaartmaat nog iets voor Siem. “Die goeie ouwe tijd,” viel er te lezen. Valse hoop natuurlijk. Er zou een verder prachtig doek met De Meer en het oude logo boven deze tekst komen. Niets dan hulde. Goede sfeeractie.

Het zegt vooral iets over ons dat wij een eerbetoon voor een overloper verwachtten. Geen Ajacied zal ooit die ene wedstrijd tegen Twente en de rol van Siem vergeten. Maar het leven gaat door. Zo logisch als dezelfde kapsels, zo vanzelfsprekend zijn twee broers bij één club. Niet ieder jongensboek heeft dezelfde doelgroep.

Ajax haalt nu weer geen drie punten tegen PSV. Geen Nederlandse club waar dat in Amsterdam zo weinig tegen lukt. Het mooie is wel dat het altijd als een groot verlies blijft voelen. Een punt pakken bestaat ook niet tegen de grootste sportieve rivaal.

Er moet altijd gewonnen worden, ook tegen Eindhovenaren. Vooral tegen Eindhovenaren. Noem het een kwestie van cultuur.