Vlak nadat de ex-Feyenoorder dat had gedaan, gooide ik een tweet de wereld in. De strekking: de autobiografie van Guidetti zou later maar één hoofdstuk krijgen, over de dag dat hij drie keer tegen Ajax scoorde. Want daar sloegen die drie vingers op: zijn hattrick in De Kuip, nu bijna vijf jaar geleden.

Hij liet ze in de rust al zien bij het warmlopen, en dus ook na de nederlaag van zijn ploeg. Al had hij misschien niet eens kunnen vertellen welke clubkleuren hij deze avond verdedigde. Na zijn treffer riep hij ‘Feyenoord!’.

Na afloop bedankt hij het uitvak aanvankelijk niet, en liep uiteindelijk alsnog als eerste naar binnen. En stak nog een keer die drie vingers op. Opdat we het nooit zouden vergeten, die hattrick in een seizoen dat Feyenoord weer geen prijs won en Ajax voor de tweede keer op rij kampioen werd. Het was zijn moment. Die van John Guidetti. Met dubbel t.

Hij had nu dus weer gescoord, tegen 020. Iets wat hij ook al zo graag wilde in de thuiswedstrijd. Hij moest spelen in Vigo, zei hij na dat duel, ook al was hij niet helemaal fit. Zijn strijd tegen 020 was natuurlijk belangrijker dan die van Celta tegen Ajax. Liever een niet fitte Guidetti dan een fitte spits.

Guidetti leefde vooral bij Guidetti, bij niemand anders.

In de Arena werd zijn naam niet een keer genoemd tijdens de persconferentie. Niet door trainer Eduardo Berizzo, niet door de Spaanse media. Het ging alleen over die andere invaller, die andere spits en die andere doelpuntenmaker: Iago Aspas. Waarom hij niet in de basis begon? En of Berizzo niet vond dat Aspas rijp was voor het nationale elftal van Spanje?

Ik twijfelde of ik over Guidetti moest beginnen, over het gedrag van de spits of desnoods zijn treffer. Maar dat zijn naam helemaal niet werd genoemd, was misschien wel mooier dan elk antwoord dat Berizzo kon geven. Guidetti leefde vooral bij Guidetti, bij niemand anders.

Het had Guidetti zelf niet uitgemaakt. In de kleedkamer lachte hij zich waarschijnlijk toch wel rot. Hij had weer gescoord tegen Ajax. Had hij niet eigenlijk vier vingers moeten opsteken na afloop? Shit, gemiste kans.

Dan had hij daarop nog terug kunnen komen in het nawoord van zijn autobiografie. Een heel nieuw hoofdstuk was het niet waard, want dat zou die dag in januari 2012 meteen minder belangrijk maken. Oh oh, dat was een feest, in De Kuip. Na zijn hattrick. Het leek wel gisteren…