Jullie hebben vast al in de gaten waar ik naartoe wil. Kort nadat ik vanmorgen wakker was geworden, las ik over de ramp met het vliegtuig waarin de selectie van Chapecoense werd vervoerd. Net als zoveel andere voetbalsupporters, clubkleuren doen er nu niet toe.

De ploeg was onderweg naar wat het hoogtepunt uit de historie van de club moest worden: de finale van de Copa Sudamericana, zeg maar wat bij ons de Europa League is. Ik kan me zo voorstellen dat die finale nooit meer wordt gespeeld.

Ik lees berichten over vijf overlevenden, onder wie een verdediger, en 76 doden, maar het zijn cijfers die er niet toe doen. Cijfers zijn kil en zakelijk. Het kleine Chapecoense komt hier wellicht nooit meer bovenop, om nog maar te zwijgen over de vele persoonlijke tragedies.

De foto van spelers die niet op de vlucht zaten, gemaakt in de kleedkamer waarin vijf dagen terug nog werd gefeest, is verschrikkelijker dan die met brokstukken.

Jogadores desolados no vestiário da Chapecoense pic.twitter.com/EWW7tp4Wik

— DC Esportes (@esportesdc) 29 november 2016

Je denkt aan bekers die nooit in prijzenkasten zouden staan.

Chapecoense is niet de eerste club die wordt getroffen door zo'n drama. We kennen het verhaal van Manchester United, wat Torino (1949) overkwam is al minder bekend en de SLM-ramp komt voor velen juist weer een stuk dichterbij. Ik vergeet zo snel vast andere voorbeelden.

Als die rampen ter sprake komen, gaat het niet over aantallen slachtoffers. Je denkt aan een sportieve droom die bruut werd verstoord, aan talenten die nooit zouden ontluiken, aan bekers die nooit in prijzenkasten zouden staan. Manchester United richtte zich op, tien jaar later. Il Grande Torino werd nooit meer zo groot.

Wat er met Chapecoense gebeurt, weten we niet. Het is maar een klein clubje, iedereen vond het al prachtig dat de laatste jaren in de Braziliaanse eredivisie werd gespeeld. Zelfs wanneer de Copa Sudamericana als eerbetoon aan de club wordt gegund, zullen de tranen voorlopig niet drogen.

Chapecoense is helaas nooit veilig geland in Medellín.

Ik zal eraan denken als Ajax straks voet aan de grond zet op de nu nog onbekende bestemming na de winterstop, in de volgende ronde van de Europa League.