Tussen actieposters van Marco van Basten en Dennis Bergkamp hing op mijn zolderkamer begin jaren negentig ook een poster van autocoureur Ayrton Senna. Voor wie hem niet kent: de Braziliaan was de meest succesvolle Formule 1-coureur van zijn generatie, won drie wereldtitels, brak records, reed brutaal en stond garant voor spektakel.

Kortom, hij was iemand met wie ik me, als naar mezelf zoekende puber van twaalf, me graag identificeerde. Kwam door mijn vader. Autosport werd me thuis met de paplepel ingegoten. Talloze zondagen vermaakte ik me op en rond het duincircuit van Zandvoort. Ik zat toen nog vaker in het zand dan in De Meer.

Voetbal en autosport laten zich moeilijk vergelijken. Wat de autosport het meest verweten wordt: de beste rijder krijgt niet automatisch de beste auto, terwijl de grootste voetbaltalenten uiteindelijk altijd wel hun plek vinden in de Europese top.

Het spektakel en de glamourwereld rondom het F1-circus trekt ook de voetballers aan. Zo was John Heitinga dit seizoen bij de Grand Prix van Engeland en vertelde oud-Ajacied Maxwell me in 2004 trots dat hij samen met Zlatan in Monaco Ferrari-coureur Rubens Barrichello mocht ontmoeten.

Maxwell (drie jaar jonger) en ik hadden in Senna een gemeenschappelijke held. In 2004, tien jaar nadat Senna verongelukte, interviewde ik Maxwell voor Ajax Life aan de hand van enkele uitspraken van zijn grote idool. Senna bleek voor hem een rolmodel die hem inspireerde als topsporter. En trots. Ik kan me nog goed herinneren hoe emotioneel 'Maxi' werd toen we de dvd 'The Official Tribute to Senna' bekeken.

Zo bekeken kan het Nederlands voetbal ook wel zijn eigen Max Verstappen gebruiken.

Inmiddels is Nederland dankzij Max Verstappen opnieuw in de ban van de Formule 1. De voorspelbaarheid is grotendeels weg en saaie races hebben plaatsgemaakt voor sensatie. Zo bekeken kan het Nederlands voetbal ook wel zijn eigen Max Verstappen gebruiken. Er werd zondag niet voor niets behoorlijk gezapt tussen Luxemburg - Nederland (2,5 miljoen kijkers) en de magistrale race van Verstappen (1,3 miljoen kijkers). Oranje sputterde in de modder en Max schitterde in de regen.

Verstappen wordt in praatprogramma’s vanwege zijn talent, durf en brutaliteit vergeleken met Ayrton Senna. En Johan Cruijff, de man die hij drie weken voor diens dood ontmoette tijdens testdagen op het circuit van Barcelona. Een duidelijk gefascineerde Cruijff zag in de hoge handelingssnelheid een overeenkomst tussen topvoetbal en F1. "De bal aannemen en spelen. Des te sneller dat gaat des te beter je bent," zei hij.

Wat kunnen de huidige Ajacieden leren van Verstappen? Ze hebben natuurlijk een luizenleventje. Natuurlijk geeft spelen in een stadion druk, maar autocoureurs spelen elke race met de dood. Ze geven het maximale, presteren op de grens en overschrijden die soms in hun drang naar perfectie. Aangeboren talent is niet genoeg. Fysiek en vooral mentaal moet het plaatje ook top zijn.

Als elke speler bij Ajax dagelijks zo bezig is met zijn ontwikkeling als Max Verstappen, gaat onze club een mooie tijd tegemoet. Succes komt niet vanzelf. Het opleidtraject van de jonge Limburger, staat hierin mooi beschreven. Kort samengevat: zonder unieke winnaarsmentaliteit en absolute wil om je steeds te verbeteren, ben je nergens.

Ondertussen moeten wij het doen met Nemanja Gudelj, die het mentaal niet kan opbrengen om onder Peter Bosz op de bank te zitten. Of Anwar el Ghazi. Of Riechedly Bazoer: Is FC Barcelona op dit moment wel een betere 'wagen' voor het hem? Of kan hij als 'testrijder' beter nog wat kilometers blijven maken bij Ajax? Ik adviseer allen sowieso om eens met Max, zelf overigens geen Ajacied, te gaan praten. Of met Maxwell, dat mag natuurlijk ook.