Emma is niet alleen in haar uitbundigheid. Op de bewegende trappen in het hoofdgebouw hupsen opvallend veel kwetterende kinderen met Ajaxshirtjes, -sjaaltjes en -petjes aan de hand van vader, moeder, opa of oma.

Zij bezoeken vandaag Ajax - FC Utrecht met mooie stoeltjes op de hoofdtribune. Op uitnodiging van Ajax is het een vrij bijzondere versie van dit treffen. Het is, naar zal blijken, een fraaie goedmaker van de club na de vervelende amok in het familievak eerder dit seizoen tijdens het robbertje voetballen tegen Willem II. Alle toen geschrokken ouders en kinderen worden hoog in de Arena verwacht, in de Athene-zaal. Hier staan schalen met croissantjes, zakjes snoep en drinken klaar.

Na een poosje beklimt Ajax-ambassadeur Heini Otto het podium voor een warm welkom. Richting kinderen doet hij dat hartstikke leuk. Hij vertelt wat er allemaal op stapel staat. Zo komt ene Dave Dekker na de wedstrijd liedjes zingen en is er een meet and greet met een speler van Ajax. “Wie? Ha, dát is natuurlijk nog streng geheim,” houdt Otto plagerig de spanning erin. “Oh, en Lucky is er natuurlijk ook.” Emma schrikt. “Dat is toch die enge pop? Die vind ik echt vet griezelig pap.”

Richting ouders biedt Otto namens de club excuses aan voor het gebeuren op de tribunes een paar weken geleden. “Had niet mogen gebeuren. We hebben veel klachten gehad. En terecht. Ajax heeft hier grove fouten gemaakt en we hopen u hiermee enigszins tegemoet te komen.” En zo zegt hij nog enkele rake dingen. Hij spreekt juiste woorden. De club steekt duidelijk de hand in eigen boezem. En hoewel ik nog altijd vind dat Ajax sneller had moeten communiceren, doet de club dit echt hartstikke prima.

De club steekt duidelijk de hand in eigen boezem.

Op weg naar onze tribuneplaats passeren we een skybox van KPN. De deur staat open. Ik vraag of Emma een kijkje mag nemen. Het KPN-meisje knijpt een oogje dicht. “Ga maar”. Emma schuifelt voorzichtig naar binnen en is onder de indruk. “Wow pap, hier zitten écht alleen maar hele dure mensen, toch?”

Na een echt véél te spannend Ajax - Utrecht worden we door enge pop en mascotte Lucky opgewacht bij de Athene-zaal. Hoewel Emma met een grote boog om de pluizenbol heen loopt, vinden andere kinderen het echt geweldig. Opmerkelijk om te zien hoeveel aantrekkingskracht een man of vrouw in pluispak heeft op de allerkleinsten. Vele high-fives en foto's volgen.

Binnen zijn er bitterballen, kaasstengels en drankjes. Dan plotseling geroezemoes in de zaal. “PappappapapapapPAP, het is Donny van de Beek”, tettert een kleine fan met veel te grote Ajaxpet enthousiast tegen zijn vader. De middenvelder, strak in pak, lijkt rustig zijn entree te kunnen maken. Fout, hij is gespot. Het is al snel alsof je een handje brood tussen de eendjes gooit. De eendjes zijn de kleine fans en Donny is het stukje brood.

De blonde Ajacied neemt de tijd voor een krabbel hier en een foto daar en klimt daarna op het podium, waar Heini Otto hem opwacht voor vragen uit de zaal. De kinderen staan immers centraal, dus de microfoon gaat al rap rond en journalistjes in de dop vuren hun vragen af:

“Heb je een leuk team?”
“Is het moeilijk om voetballer te zijn?”
“Hoe word je voetballer bij Ajax?”

Met zichtbaar plezier geeft Maradonny antwoord op de vragen, waarna alle kinderen naar voren worden geroepen voor een groepsfoto. Enge pop Lucky moet er ook bij. Ouders laten de fototoestellen flitsen. Lachende gezichten, de kinderen genieten. Emma blijft dicht bij mij. Zij vindt dit soort dingen altijd wat spannend en bekijkt de boel liever van een afstandje.

De eendjes zijn de kleine fans en Donny is het stukje brood.

Dan laat ook directeur Edwin van der Sar zich zien en horen. Ook hier de juiste toon. Hoewel veel kinderen werkelijk geen idee hebben wie deze lange stropdas in pak is, schuiven veel vaders hun kroost naar voren voor een foto met de Ajaxgoalie van weleer. Terwijl de fototoestellen hun werk doen, start Dave Dekker met zijn liedjes. “Kennen jullie deze van Dreetje Hazes? LEEF. Zing maar mee!”

Wij lopen inmiddels richting uitgang voor een bijna frontale botsing. Emma loopt nog net niet tegen Donny van de Beek aan die ook op weg is die kant op. Dan harkt ze tóch al haar moed bijeen: “Mag ik op de foto?” En of dat mag. “Hij heeft pukkeltjes, maar is wel echt leuk, pap!”

Glimmend van trots daalt ze naast mij de lange rollende trappen af richting parkeergarage. De foto met Donny wordt zo te zien direct op Instagram gesmeten. “Dankjewel voor de leuke dag, papa”, zegt ze terwijl ze druk en multitaskend in de weer is met haar mobieltje.

“Dank je schat, maar daarvoor moet je dit keer toch écht bij Ajax zijn,” antwoord ik.