Tijdens mijn klusvakantie zet ik Ajax een beetje buitenspel. De focus op mijn nieuwe woning is hard nodig. Halverwege mijn vrije periode draai ik nog wel het verloren thuisduel met AZ. Ik heb er als altijd volop zin in. Vooraf even bijkletsen met de Ajaxvrienden en dan richting perstribune voor de wedstrijd. Heerlijk! Even de gereedschapskist aan de kant en naar het stadion voor mijn club.

Over die wedstrijd hoeven we het niet meer te hebben. Dat blijkt de zoveelste teleurstelling. In de perszaal van Ajax schuift Jay Gorter snel achter de microfoon voor een reactie. Op Maurice Steijn moeten we langer wachten. Veel langer dan normaal. Zou hij überhaupt komen of is het einde verhaal? Terwijl ik wacht, droom ik weg bij de prachtige foto’s van Ajax’ voormalige huisfotograaf Louis van de Vuurst.

Zijn mooiste prenten hangen aan de muren van de perszaal in de Johan Cruijff Arena. Ik spot Finidi George tijdens een magische avond in het Olympisch Stadion. Hij heeft zojuist het net doen schroeien tegen Bayern München. Hij lijkt in een soort euforische trance. Ernaast hangt de iconische plaat van Bob Haarms met Frank Rijkaard. De Goede Beul en zijn bankje stomen de verdediger klaar voor een rentree na een blessure. “We moeten door snuiters,” zou hij ook vandaag de dag zeggen.

In de perskamer spot ik veel meer Ajaxbranie dan binnen de lijnen. Maar tranen zijn er ook.

Louis van Gaal – die nu flink druk is met Ajax – kijkt eveneens mee vanaf de muur. Een geweldige zwart-witfoto, waarop hij een nog piepjonge Edgar Davids innig omhelst. Het Ajaxgeluk spat af van de wand. Richard Witschge houdt even verderop hoog tegen Feyenoord. In de perskamer spot ik zo veel meer Ajaxbranie dan binnen de lijnen.

Een van de mooiste foto’s? Die van Patrick Kluivert in de hekken van De Meer. Boven de puntige spijlen juicht hij met zijn supporters. Linkervuistje in de lucht, shirt met nummer tien in de broek. Zo’n soort foto is er ook van Klaas Jan Huntelaar, die een treffer met de uitfans viert op bezoek bij De Graafschap. Hij bonkt als een bezetene op de deels beslagen plexiwand, terwijl de supporters helemaal gek worden.

Tranen zijn er ook. Een piepjonge Gregory van der Wiel is als jeugdtalentje gefotografeerd na een verloren duel. De waterlanders biggelen over zijn wangen. Verlies doet dan kennelijk al flink pijn. Deze foto geeft de huidige situatie bij Ajax misschien nog het beste weer. Verder zijn het vooral gloriemomenten.

Dan zwaait de deur open. Steijn meldt zich later dan normaal ‘gewoon’ voor zijn terugblik op het duel met AZ. Het was hem ook allemaal tegengevallen, maar hij geeft niet op. Tot de laatste snik gaat hij door, klinkt het stellig. Hij zal de handdoek niet werpen. Nou ja, hooguit over zijn strandbedje op Ibiza.

Dat Steijn de wit-rood-witte pleister er niet zelf aftrekt, snapt iedereen. Dat moeten andere mensen eerdaags doen, zo is toch wel de verwachting. Er gebeurt momenteel van alles bij de club. Dat is – ondanks alle misère – super-interessant om te mogen volgen.

De perskamermuur kan wel een nieuw gloriemoment gebruiken.