• Wie is na PSV-uit jouw Ajacied van de Wedstrijd?

‘Vriendelijke’ ontvangst
Wij dachten dat Eindhoven bekend stond om zijn gastvrijheid, maar zo’n anderhalf uur voor de aftrap was er maar vrij weinig van die Brabantse vriendelijkheid te bekennen. Alle toegangswegen richting het Philips Stadion werden hermetisch afgesloten, er was een grote hoeveelheid ME op de been en de vuurwerkbommen gingen om de haverklap af. Het hoort er allemaal bij, dat snappen we, maar we waanden ons bijna in een oorlogsgebied.

Het heeft alles te maken met de veiligheid voor de Ajacieden. PSV gaf vorig seizoen al aan dat ze meer hun best zouden doen om een vijandige ontvangst van spelersbus te voorkomen. Dat is in ieder geval gelukt. We kunnen wel stellen dat ze in Eindhoven hun zaakjes beter op orde hebben dan in Rotterdam.

Via een omweg kwamen we uiteindelijk toch de poorten van het lampenstadion binnen. Een compleet andere wereld, waar we gelijk een kop koffie, een worstenbroodje en een warme deken in onze handen kregen gedrukt. Kijk, dat noemen we nou Brabantse vriendelijkheid!

Van vechten naar schaken
Waar Ajax met dezelfde elf als in Utrecht aantrad, daar moesten we even goed kijken naar de opstelling van PSV. Een 4-2-3-1-formatie, met Cody Gakpo als diepste man. Je zou zeggen dat de twee rivalen geen geheimen meer voor elkaar hebben, maar door deze opstelling waren we enigszins verrast. Roger Schmidt stelde er vooraf een vechtwedstrijd van te willen maken. Veel in de duels komen dus, wat ze bij Ajax juist wilden voorkomen.

Van dat plan kwam in de openingsfase niet veel terecht. De Ajacieden hadden veelvuldig balbezit, terwijl ze het bij de thuisploeg achterin vooral gesloten hielden. Een beetje schaken en aftasten, maar spannender werd het duel er niet op. De eerste twintig minuten kon je bij vlagen zelfs als ‘saai’ bestempelen.

Pijntjes, lat, doelpunt!
Ondanks dat het geen échte vechtwedstrijd was in de eerste helft, kreeg Ajax wel wat tikjes te verduren. Eerst belandde er een elleboog in het gezicht van Daley Blind, die later ook nog een tik op zijn knie kreeg. Hetzelfde gebeurde Brian Brobbey, die met zijn knie snoeihard tegen Armando Obispo botste. Iets daarvoor was Ajax dichtbij een doelpunt, ware het niet dat de lat in de weg hing. 

Na wat trekkebenen en de pijn verbijten, moest Brobbey toch echt het veld verlaten… Maar niet voordat hij Ajax op voorsprong had gekopt! Dusan Tadic, beter bekend als Koning Assist, legde de bal panklaar op het hoofd van Brobbey. Springen, koppen, hangen! 

Kracht om hard te juichen had het product uit eigen jeugdopleiding niet. Zijn knie deed echt te veel pijn. Na een mini-juichloopje richting de cornervlag, kon hij gelijk door richting de kleedkamer. Een tegenvaller voor Ajax en Brobbey. Laten we hopen dat het meevalt. Danilo kwam overigens als vervanger binnen de lijnen.

Oei, Timber…
We complimenteren Jurriën Timber regelmatig om zijn rust en zorgvuldigheid, maar in Eindhoven ging de jonge verdediger zeldzaam in de fout. Hij schoof de bal zomaar in de voeten van Gakpo. Een paar tellen later had Mario Götze de bal in de linkerhoek geschoten, buiten bereik van de verder goed keepende Remko Pasveer. De Duitser draaide overigens vrij gemakkelijk weg bij Edson Álvarez, dus om alle schuld bij Timber neer te leggen, is ook wat overdreven, maar feit is dat het balverlies tot een onnodige tegentreffer leed.

Ajax kreeg na de tegentreffer echt nog wel kansen om de schade ongedaan te maken, maar de scherpte was er niet. Ryan Gravenberch schoot uit kansrijke positie ruim naast en ook Steven Berghuis wist de trekker na een rebound niet vol over te halen. Aan de andere kant waren we er niet gerust op dat PSV onze club niet nog meer pijn zou doen.

Flashbacks naar Real-uit
Nagelbijten, hartkloppingen, zenuwtrekjes… Het veruit spannendste moment van PSV - Ajax vond plaats rond de 75ste minuut. We zaten vol in de euforie omdat Noussair Mazraoui zijn ploeg op heerlijke wijze weer op voorsprong had geschoten, maar toen kwam de VAR zich er opeens mee bemoeien. Was de bal niet eerder over de zijlijn geweest?

Er werd in Zeist gekeken. En nog een keer gekeken. Herhalingen werden teruggespoeld, om vervolgens nog zeshonderd keer te kijken. Het leek uren te duren. We zagen flashbacks van Real Madrid-uit aan onze ogen voorbijschieten. Het leek wel een identieke situatie, met wederom Mazraoui in de hoofdrol.

Na een miljoenmiljard jaar kwam dan eindelijk de bevestiging: doelpunt! De bal bleek niet honderd procent over de zijlijn. Althans, dat kon in Zeist niet worden geconstateerd. We hebben zelden zo opgelucht ademgehaald als in Eindhoven. Maar tjonge, het was het lange wachten zeker waard.

Zo won Ajax sinds 2016 eindelijk weer eens in Eindhoven. Winnen van de concurrent is altijd lekker, maar om daarmee ook nog de koppositie te heroveren, voelt al helemaal fijn. Nu is het zaak om de eerste plaats vast te houden, om te beginnen tegen Heracles, tegen wie op zondag 6 februari in eigen huis wordt afgetrapt. Wellicht zelfs met publiek...