Geen San Siro, wel Oldenzaal
Voor de ‘Overtuigd Dusanisten’ op Sportpark Vondersweijde was er direct prettig nieuws. De captain stond in de startopstelling tegen Tweedeklasser Quick ’20. Bovendien benadrukte Erik ten Hag in Overijssel nog maar eens dat Dusan Tadic ‘gewoon’ in Amsterdam blijft. De Ajacied stelde zelf tijdens de rust eveneens dat Ajax nog altijd zijn ‘droomkloep’ is. Van teleurstelling bij Tadic was dan ook geen sprake.

Op een keurig geprepareerde grasmat was het voor de 1400 aanwezigen al tijdens de warming-up genieten van de Serviër. Net als in de Johan Cruijff Arena trapte hij nog wat ballen op doel en pingelde erop los, toen zijn collega’s al lang en breed in kleedkamer zaten. Alleen het ‘Tadic on fire’ ontbrak nog aan het ritueel.

Langs het hoofdveld keken kleine handtekeningenjagers de ogen uit, al was er ook wel wat verwarring. Niet iedereen werd herkend… Ja, Mohammed Kudus en David Neres natuurlijk wel, maar andere basisspelers als Youri Regeer, Jay Gorter, Enric Llansana en Kian Fitz-Jim spreken bij de kleinste Ajaxsupportertjes wat minder tot de verbeelding.

In de hekken!
Het was sowieso goed toeven voor de jeugd. In de hekken alles! Bij wijze van spreken dan, maar achter de hoofdtribune verzamelde de jeugd zich om nog voor de aftrap een glimp op te vangen van de Ajacieden. Wisselspeler Perr Schuurs zwaaide even en dat was voor de kleine fans al een onwijs leuke beloning. Vrolijkheid alom en dat was fijn, zeker na alle corona-ellende die steeds meer naar de achtergrond verdwijnt.

Sébastien Haller (of ‘Haler’, zoals in het programmaboekje stond) bleek voor de kleintjes ook een bijzondere verschijning. Waar voor de één een knikje van een speler al geweldig is, daar hoopten anderen duidelijk op meer. We zagen verschillende volgekalkte shirtjes met verzoeken om shirts van Ajacieden.

Overigens waren veel vaders op de tribune ook weer even kind. “Hééé, Winstóóón”, hield een papa zichzelf even niet in toom. Winston Bogarde keek op, glimlachte en gaf een korte zwaai. Vader ook tevreden, terwijl zoonlief geen idee had wie die grote meneer nou was.

Schrale oogst voor rust en Tadic redt de meubelen
Hoe gezellig en leuk het ook was in Oldenzaal, de Ajaxmix van ervaren spelers en aanstormend talent maakte voor rust niet al te veel indruk. Lisandro Magallán (oh ja!) vond met een kopbal de keeper op zijn weg en Danilo Pereira was twee keer te weinig overtuigend in de afwerking. Uiteindelijk prikte de gedreven spelende Kudus dan toch de 1-0 tegen het net, waarna het rustsignaal klonk.

Dat was prettig, want Quick ’20 kwam er een aantal keer onwijs gevaarlijk uit in de tegenstoot. Het frustreerde het trio Ten Hag-Bogarde-Reiziger behoorlijk langs de zijlijn. Bij een Ajaxcorner stonden veel te veel mensen voor de bal, waarna de drie in koor fulmineerden dat van de restverdediging nul komma niks klopte. Dat bleek, want de opponent kwam er direct vliegensvlug uit. Uitgerekend Tadic ging vol in de achtervolging en redde de meubelen door een bal terug in de handen van Gorter te koppen.

De handen op elkaar voor Quick '20
Zoals verwacht greep Ten Hag de pauze aan om zijn hele ploeg te wisselen, waardoor de aanwezigen een totaal ander Ajax kregen te zien. Ook hier een mix van bekende namen (Schuurs, Haller, Noussair Mazraoui, Remko Pasveer, Zakaria Labyad, Jurgen Ekkelenkamp) en voor veel mensen wat minder bekende namen: Anass Salah-Eddine, Kristian Hlynsson en Amourricho van Axel Dongen. Na de wissel van Tadic zagen we de aanvoerdersband om de rechterarm van Pasveer.

Net als voor rust overtuigde Ajax niet en het publiek had dan ook de grootste pret toen één van hun helden de 1-1 achter Pasveer schoof. De Ajacieden konden er verder niet veel meer tegenover stellen. Feestje voor het thuispubliek. Issy Wevers was de grote man die mocht afdrukken. Die zal lekker slapen, hoor! 

Nekbrace en brancard voor Llansana…
Los van het resultaat was er na een kwartier voetballen slecht nieuws voor de twintigjarige Llansana. Hij bleef na een sandwich tussen een speler van Quick ’20 en zijn eigen doelman Gorter op de grasmat liggen. Na een behandeling van zo’n tien minuten ging hij onder applaus van het veld. Wel per brancard en met een nekbrace. Hopelijk valt de schade mee. Sterkte Enric!

Geen handtekeningensessie
Hoewel er gelukkig steeds meer mogelijk wordt, klonk vlak voor tijd uit de speakers luid en duidelijk dat er geen handtekeningensessie zou zijn na het laatste fluitsignaal. Iets dat tijdens de voorbereiding bij amateurclubs een gebruikelijke gang van zaken is als Ajax langskomt. We zijn toch nog niet helemaal van alle coronamaatregelen af en daar was ook alle begrip voor.