Dat laatste beeld zag ik op een Instagram-story van Nico Tagliafico. De kleine Argentijn filmde het onthaal in Amsterdam na de 0-2-zege. De lucht op de weg richting de fly-over van de Johan Cruijff Arena kleurde rood door talloze fakkels. We kregen de beelden vanuit de spelersbus mee via de mobieltjes van Edson Álvarez, Lisandro Martínez en Tagliafico.

De latino’s houden wel van een vuurwerkfeestje, maar op de beelden van Tagliafico zag ik hoe Onana zich schuilhield achter een dichtgetrokken gordijn. Het hoofd gelaten rustend tegen het raam. Dat stemt toch droevig. Alle spelers lieten zich als helden onthalen en keken blijmoedig naar buiten. Onana niet. Op beelden van een paar seconden werd eens te meer pijnlijk duidelijk hoe ver de plaspilkeeper en de supporters uiteen zijn gedreven.

Nee, dan Tadic. Die nam de fakkels goed aan hoor. Vooral die bij De Kuip. De stralende Serviër genoot met volle teugen van de vijandigheid en had het liefst zijn hoofd door het dakluik gestoken om alle fakkels stuk voor stuk terug te koppen. De aanvoerder droogjes na afloop: “In Servië ben ik bommen gewend.”

De Amsterdamse gasten waren in Rotterdam kennelijk meer waard dan de eigen spelers.

Toch was het allemaal wat in Rotterdam. Supporters van Feyenoord stonden de Ajaxbus op te wachten, maar werden door de chauffeur behendig op het verkeerde been gezet. De veelwieler kwam via de achteringang binnen. Het was ook meteen de fraaiste schijnbeweging van de dag en dat terwijl de wedstrijd nog moest beginnen…

De Rotterdamse aanhang zette het op een rennen om toch nog wat fakkels te kunnen gooien. Of om handtekeningen te scoren. Snappen we ook. Hoe dan ook, precies op dát moment draaide de eigen spelersbus de vertrouwde toegangsweg in, waar men eerder stond te wachten. De aankomst van de eigen spelers werd dus door velen gemist, want de Amsterdamse gasten waren kennelijk meer de moeite waard.

De dag eindigde zoals-ie begon. Met fakkels in Amsterdam en een bus langzaam rijdend door een rode gloed. Zo vormden supporters en spelers voor en na de klassieker toch samen even één front.

Op Onana na dan.