Het kan zomaar gebeuren dat je Varela tegenkomt als hij zijn honden uitlaat. Het zijn twee Westies. Van die kleine, witte druktemakers die denken dat ze de postbode wegjagen terwijl die slechts naar het volgende huis loopt. Meer spelers van Ajax hebben een hond. Bruno, Zizou en Bali lopen echter niet door fancy Amsterdam-Zuid, maar een aangeharkte woonwijk in Amstelveen.

“Waarom komt er een speler van Ajax naast ons wonen? Mijn buren snapten er eerst helemaal niets van,” aldus Varela tegenover Ajax Life. De Portugees voelt zich als een vis in het water in Lissabon en houdt ook van Amsterdam, maar heeft liever een mooi, groot huis in Amstelveen met een tuin voor de honden en genoeg ruimte voor de familie dan een duur appartement op de Zuidas.

Begrijp Varela niet verkeerd: hij woont 'gewoon' in een rijtjeshuis. Niet in een of andere luxe villa. En de buren? Die zijn er inmiddels aan gewend om naast een Ajacied te wonen. Spelers van Ajax zijn ook maar normale mensen, zo blijkt als je ze leert kennen. Als het weer Burendag is of er een straatfeest wordt georganiseerd, zit ook Varela op een klapstoeltje in de kring rond de barbecue.

“Ik drink geen wijn, hoor, maar verder? Mijn zoontje speelt met alle kinderen uit de wijk en ik praat lekker met de buren. Het is normaal geworden dat ik bij Ajax speel,” vertelt Varela, die bezoek uit Portugal toch liever meeneemt naar Amsterdam om een idee van zijn leven te geven. “Je kunt mij altijd op een boot zetten en over de grachten laten varen. Dat vind ik geweldig. Het is iedere keer weer genieten, ik krijg er geen genoeg van. De lampjes langs het water vallen in het donker nog meer op. Fantastisch!”

Als Varela zich in Amsterdam begeeft, wordt hij vaak aangesproken door supporters. De keeper met Kaapverdische roots wordt herkend en staande gehouden voor een kort praatje of succeswens. “Het verbaast mij! Ondanks dat ik niet keep, weten de mensen wie ik ben. Ze roepen mij en wensen me succes. En ze wensen mij speeltijd toe. Het doet mij goed om die liefde te voelen, echt tof.”

'Waarom komt er een Ajaxspeler naast ons wonen? Mijn buren snapten er niets van'

Speeltijd. Het woord is gevallen. Varela zit nog in de wachtkamer en weet niet of hij de laatste in de rij is, in afwachting van zijn Ajaxdebuut. Nog altijd nul minuten, maar het pakken van prijzen gaat best lekker. Varela won de KNVB-beker, landstitel en Johan Cruijffschaal, terwijl zijn oude club Benfica in de lente van 2019 ook bovenaan eindigde. “Jazeker, ik ben dubbelop kampioen.”

Ondanks zijn rol als tweede keeper en de immer presente Andre Onana voelt Varela zich ook volop onderdeel van de ploeg. “Ik heb nog niet gespeeld, maar hoor wel bij het team. Het succes was het succes van iedereen omdat we alle spelers nodig hebben. Of je nu speelt of niet, wij waren er iedere dag bij om te trainen en het team beter te maken. De trainer kiest voor Onana, maar ik ben er ook om te zorgen voor concurrentie. Er was niemand die een training rustig aan kon doen.”

Wat de buren van Varela waarschijnlijk niet weten, is hoe hij 's ochtends De Toekomst binnenkomt. Grote kans dat de doelman geen 'goedemorgen!' roept, maar een reeks scheldwoorden laat horen om zijn teamgenoten te begroeten. 'Marícon' behoort tot zijn favoriete begroetingen. Varela komt amper nog bij van het lachen als dit ter sprake komt. Maar het was niet altijd feest in de kleedkamer.

“Ik stapte in het vliegtuig terwijl Ajax aftrapte tegen Feyenoord en nadat ik was geland, zag ik op mijn telefoon dat er 6-2 was verloren. Ik dacht: wat is hier gebeurd? We waren bij Benfica tijdens onze analyse onwijs onder de indruk van de video's van het Ajaxspel, dus ik kon het niet geloven. Ik hoopte maar: was het zo'n wedstrijd waarin alles tegenzat?”

“We hebben een paar moeilijke dagen gehad. Vlak daarna verloren we ook met 1-0 van Heracles en het is dan nog niet zo simpel om je hoofd leeg te maken. Ook was ik rond die tijd kort geblesseerd. Ik moet trouwens zeggen dat Kostas Lamprou mij heel goed heeft opgevangen. Het was wellicht geen gemakkelijke situatie voor hem, maar iets anders kan ik er niet van maken. Vijf sterren!”

https://www.instagram.com/p/BwVU8pLghZx/

Diepe dalen. Ook dat was 2019. Gelukkig volgden er ook hoge pieken en konden er geregeld foto's worden gemaakt om weer een succesje te vieren. Wat opvalt is dat Hassane Bandé op al die platen vooraan staat of ligt, al dan niet zijn telefoon checkend zoals op de kampioensfoto. De 25-jarige Varela nam op de achtergrond een meer bescheiden positie in.

“Haha, staat Bandé iedere keer vooraan? Dat is grappig! Het was mij nog niet opgevallen,” reageert de stand-in van Onana, die overtuigd raakt dankzij bewijsmateriaal. “Hahaha, ik zie het. Ik voelde mezelf niet zo geroepen om vooraan te staan, maar Bandé is een goede jongen. En iedereen wilde hem erbij betrekken omdat hij zwaren tijden heeft gehad. He just shines! Ik ben langer en kon op de achtergrond blijven. Het is niet leuk als niemand je ziet, want iedereen heeft een bijdrage geleverd.”

Varela deelde al dat hij echt onderdeel van de ploeg is, maar voelt hij zich ook Ajacied? “Ja! Ik wist voor ik hier kwam niet hoe goed de Ajaxsupporters waren, maar het heeft me echt verbaasd. Ajax heeft heel goede supporters. Het stadion is altijd vol en de sfeer fantastisch. Ik voel me onderdeel van alle Ajacieden.”

“Waarom? Ik ken bijna alle liedjes. Ik geniet er gewoon van als er wordt gezongen, ook als ik de tekst niet weet. Dan maak ik maar gewoon een beetje geluid op de melodie. Ik voel me onderdeel omdat ik bij de club hoor en de supporters waardeer, waarom zou ik me dan geen Ajacied voelen? Misschien nog geen honderd procent, maar het groeit en groeit.”

Varela durft tijdens het gesprek nog geen antwoord te geven op de vraag of hij keept tegen Telstar. Wie weet mag hij in de laatste voetbalweek van het bijzondere jaar 2019 ein-de-lijk debuteren voor Ajax en anders toch zeker in de heenwedstrijd tegen Getafe? Hij hoopt van harte dat de even lange als logische wachttijd bijna over is.

'Ja, dat is wat iedereen echt moet weten over Bruno. Happiness! Altijd blij zijn!'

“Ik vind het niet leuk om tweede keeper te zijn – daar doe ik niet keihard mijn best voor – maar we hebben Onana. Andre is echt heel, heel erg goed. Dan kan het gebeuren dat je op de bank zit. Dat heeft niets met gebrek aan ambitie te maken, ik wil heel graag keepen, maar Andre is gewoon een topper. Nee, je hoort mij echt niet klagen. Ik doe iedere dag wat ik graag doe en waar ik veel van hou. Ik probeer altijd blij te zijn, dat is belangrijk. Ik omarm het leven. Ja, dat is wat iedereen echt moet weten over Bruno. Happiness! Altijd blij zijn!”

En toch hè... Stel dat Varela inderdaad onder de lat staat tegen Telstar: hoopt hij op een heldenrol of komt hij het liefst niet eens in beeld? “Ik hoop wat acties te hebben, maar als ik volop dingen moet doen, gaat er iets niet goed. Ik moet mijn vertrouwen uit kleine dingen halen: een goede pass over tien meter of een simpele redding. Dat zijn ook echt dingen die je nodig hebt als je een tijdje niet hebt gespeeld.”

“Als je ieder weekeinde speelt, zijn zulke kleine dingetjes niet belangrijk. Dan denk je er niet over na. Ik kan nu niet terugvallen op de automatische piloot, moet vertrouwen opdoen terwijl ik speel. Trainingen en wedstrijden zijn anders. Je kunt beter worden van trainingen, maar die progressie moet je bevestigen als het echt ergens om gaat.”

“Waar je op moet letten als ik keep? Normaal gesproken zou ik zeggen: vraag aan de trainer om iets over mij te vertellen, maar nu moet ik zelf iets zeggen: ik ben heel relaxed, ook in het doel, om zo mijn verdediging gerust te stellen. Ik ben snel op de lijn, maar ook goed in de lucht. Kom maar op met die hoge ballen. Ik kan goed timen, heb veel sprongkracht. Ik probeer alle ballen uit de lucht te plukken. Daar ben ik echt goed in.”

We gaan het zien. Wellicht verdwijnt de hatelijke nul en wordt na Telstar-uit alles anders. Wie weet wordt Varela dan geen speeltijd meer toegewenst, maar deelt hij tijdens een wandelingetje met zijn Westies of bij de buurtbarbecue de mooiste verhalen over zijn minuten als doelman van Ajax.